Muninn - 01.01.1969, Síða 17

Ummi (snýr sér að Guðlaugi): Þú ert úr
Reykjavík. Af hverju komstu hingað norð-
ur?
Germ: Ja, flugvélin fór nú hingað.
Vandræðaleg þögn í nokkrar mínútur.
Ummi svipast um og ber augum plötuum-
slag utan af plötu með Jimí Hendrix.
Æskir þess að platan sé sett á grammi-
fóninn.
Germ: Eigum við að tala um lokunar-
tíma sölubúða?
Aframhaldandi þögn.
Skarl: He.
Germ: Mér finnst Akureyringar allt öðru-
vísi en annað fólk. Hafið þið tekið eftir
hvað kallar á Akureyri tala mikið við kell-
ingar á Akureyri. Ef kall sér kellingu á
götu, fara þau strax að tala saman um
sandinn og snjóinn og húsin og fólkið og
stóru ritgerðina og málbein, Stebbi mál-
bein. Heyrirðu það?
Skarl: He.
Germ (sýpur kaffi og býður brauð): Þetta
sést bezt niðri á pósthúsi. Ef kall kemur
inn með bréf og mætir kellingu sem er að
fara út með bréf fara þau að tala saman.
Ég held að þetta sé vegna þess að Akureyr-
ingar vinna of mikið. Þeir eru allir, þessir
gömlu, skorpnir og skakkir og bjagaðir af
of mikilli vinnu. Er það ekki Stebbi?
Skarl: He.
Ummi sér blaðsnepil á gólfinu og tekur
hann upp.
RITGERÐAREFNI:
1. Hitnda- og kattamenning á Akureyri.
2. Bílskúramenning á Akureyri.
3. Kellingar á Akureyri.
-f. Stúkan Andvari no. 176.
5. Friðrik Þorvaldsson og húsið lians.
Germ: Skólabróðir Stebba skildi þetta
eftir. Hann ætlaði að skrifa stóru ritgerð-
ina um eitthvað af þessu, en fékk það ekki.
MUNINN 61