Muninn - 01.01.1969, Síða 30

NIKOLAI IVANOVICH LOBATCHEVSKY:
Um sveitasælu
(Einkum og sérdeilislega
með tilliti til votheysverkunar).
Á bílnum bóndinn brunar út á tún,
í blænum byrjar hann að slá þar grösin
sín. En heimasætan heima húkir hún
og hugsar þar um potta, mat og glösin.
Sólin skín og fiskar synda í sjó,
og sunnanblærinn strýkur brár og vanga
Smalinn æðir út og hrópar ó,
upp á heiðina nú honum fer að langa.
Lækur suðrí lautu lygn og tær
liggur þar og liðast hægt um bala.
Nú er á brautu borin vigur skær,
og beljunum mikið langar til að tala
um: grasið græna sem þær fara að fá
svo að grennist ekki þær og fái doða.
Á bænum börnin hoppa til og frá,
og ætli á stundum þau fari sér ekki að voða.
Um kvöldið þreyttur bóndinn brunar í bæ
og byrjar þar að kyssa konu sína,
og sólin stóra sýnist setjast oní sæ-
inn og dagur einn er nú búinn að dvína.
(Sigurður Jakobsson og Jón Guðni Kristjánsson sneru
lauslega úr hávamáli).