Heimilisblaðið - 01.10.1925, Qupperneq 7

HEIMILISBLAÐIÐ
135
inn það fyrir, að Drottinn muni gera enda
á sabbat-dögum og tunglkomudögum. Og
Páll postuli vitnar, að með krossdauða Krists
hafi sabbat-dagur Gyðinga verið úr gildi
numinn ásamt öðrum helgisiðum lögmálsins,
sem ætlaðir voru Gyðingum einum, þangað
til Kristur kæmi og væri upprisinn. Sbr.
Efes. 2, 14—15. o. s. frv. Gal. 5, 1.; Kol. 2,
16
38. En nú kann einhver að segja: „En nú
talaði Guð sabbat-boðorðið, ritaði það á stein-
töfluna og lét leggja það í örkina til geymslu-
o. s. frv. þessvegna er það æðst allra boðorð-
anna“.
þetta ber Jesús til baka, því að hann til-
færir æðsta boðorðið tvíliðað, sem Móse hafi
i'itað, en ekki á steintöfluna. Sbr. Matt. 22,
36—40 og 3. .Mós. 19, 18. og 5. Mós. 6, 5.
Með þessu fellur sú staðhæfing Aðventu-
TOanna um sjálfa sig og verður staðleysa.
39. Eigi sabbat-dagurinn að verða haldinn
á nýju jörðinni, eins og Aðventumenn halda
fram, þá verður líka að halda tungskomu-
úagana þar heilaga. (Jes. 66, 22—23). Halda
Aðventumenn tunglkomudaga nú?
40. Drottinn gaf Gyðingunum sabbat-dag-
inn að sambandstákni milli sín og þeirra.
Hvernig gæti hann þá gilt fyrr alla?
41. Dagurinn átti eingöngu að vera handa
»niðjum þeirra“ (2. Mós. 31, 16), á sama
hátt og reykelsi (2. Mós. 30, 8), brennifórn
(2. Mós. 29, 42), friðþægingin (2. Mós. 30,
10) og öll önnur lög Gyðinga, sem nú eru úr
gildi numin.
42. Aðventumenn tilfæra allmörg orð
þeirra spámannanna Jesajasar, Jeremíasar
°8’ Esekíels, sem ofanígjöf við Gyðinga fyrir
hvíldardagsbrot þeirra, þessa ofanígjöf heim-
færa þeir svo umsvifalaust til kristinna
ftianna. þegar minst er á „lsrael“, „altarið",
»bi’ennifórnina“, „Jei’úsalem“ o. s. frv. í
sumum ritningarstöðum, þá kalla Aðventu-
menn það vera líkingar eða óeiginleg oi’ð.
Með því móti einu að beita ritningunni og
skýi-a hana svona, tekst Aðventumönnum að
Hnna kenningu sinni nokkui’n stuðning.
43. Hvíldardagur Gyðinganna átti að fyr-
irmynda Ki’ist (Kól. 2, 16—17.) og hvíldina
í Kristi (Hebr. 4, ■ 1—10). þessvegna getur
hann ekki verið stofnaður til að vei’a sið-
ferðilega bindandi fyrir allai
44. Ef Guð hefði eigi sett sabbat-daginn,
þá væri engin skylda að halda hann. En sið^
ferðilegar meginreglur gilda, þó að þær séu
ekki fyrirskipaðar.
45. Samkvæmt orðum Jesú er það fei’nt,
sem er mikilvægara á sabbat-degi en hvíldin:
1) Að seðja hungur sitt (Matt. 12, 1—4.;
2) Að prestar færi fórnir (Matt. 12, 5.;
3) Að bjai’ga lífi dýi’a (Matt. 12, 11—12.;
4) Að barn sé umskorið (Jóh. 7, 22—23.).
En ef sabbat-boðorðið væi’i siðfei’ðilegt,
eins og t. d.: þú skalt ekki stela, ekki bera
ljúgvitni gegn náunga þínum, þá mætti það
ekki rýma fyrir því, sem Jesús telur hér mik-
ilvægara.
46. Kristur hefir hvergi skipað, að menn
skuli halda hvíldardag Gyðinga.
47. Öll hin boðorðin 9, eru endurtekin í
Nýja testamentinu:
1) Post. 14, 5.; 2) 1. Jóh. 5, 21.; 3) Jak.
5, 12.; 4) Efes. 6, 12.; 5) Róm. 13, 9.; 6)
1. Kor. 6, 9., 10.; 7) Efes. 4, 28.; 8) Kól. 3,
9.; 9) Efes. 5, 3. En sabbats-boðorðið er
hvergi ítrekað.
48. Nýja testamentið er í’eglan fyrir
breytni kristinna manna, en ekki Gamla
testamentið. Ef því kristnir menn ættu að
halda hvíldardag Gyðinga, þá hlyti það að
vera boðið í Nýja testamentinu. En það ei'
ekki. Sabbat-boðorðið væri þá eina boðorðið,
þar sem kristnir menn ættu að haga sér eft-
r Gamla testamentinu. Gefið gaum að þessu!
49. 1 Nýja testamentinu er hvergi lýst
blessun yfir sjöunda deginum.
50. þar er heldur engri blessun heitið,
þeim, sem haldi hann heilagan.
51. þar eru heldur engar reglur gefnar fyr-
ir því, hvernig eigi að halda hann heilagan.
52. Ekki er þar heldur minst á neina hegn-
ingu fyrir það að halda hann ekki.
53. Og þar er heldur engin ofanígjöf við