Heimilisblaðið - 01.07.1928, Blaðsíða 4

78
HEIMILISBLAÐIÐ
Heflr ]iað glætt trúartraust vort á guðlegri
fórsjón? Ilefir pað ])roskað kærleikann í sál-
um vorum? Eða liefir góða árið, sem nú er
að líða, orðið til [)ess að svæfa sálarlífið hjá
okkur, komið okkur tii að láta meira en áð-
ur eftir ónauðsynlegum pörfum vorum, komið
okkur til að uppfylla skaðlegar fýsnir sjálfra
okkar ? Hefir góðærið gert okkur óbænrækn-
ari og tregari til að gegna skyldum lífsins?
Állar jiessar spurningar skulum við nú á
þessum áramótum leggja fyrir okkur, og
rannsaka vandlega, hverjum spurningunum
við getum játað eða neitað, og gera það
hreinskilnislega, pá er von um pað, að við
sjáum, hvernig við höfum nú annars varið
árinu, sem er nú pegar liðið.
Ef við nú við pessa rannsókn finnum, að
]»að er eitthvað, sem dregur úr birtunni í
sálum vorum, pá verðum við að leita hjá
sjálfum okkur og reyua að finna, hvað ]>að
er, sem gerir svo skuggsýnt í sálum okkar.
Pað er áreiðanlega eittlivað pá hjá sjálfum
okkur, sem ekki getur samrýmst guðdónrseðli
mannssálarinnar, einhver breyskleiki okkar,
sein liefir orðið að vana, og síðan að viðloð-
andi lesti. Pegar einn löstur er búinn að ná
festu í lijarta voru, erum við veikari fyrir
móti öðrum löstum, sem kunna að vilja kom-
ast að í sálum vorum. Pegar við vorum
börn, var sálin hrein og óflekkuð barnssál
með guðdómlegu eðli, gefm til pess að proska
hana í öllu góðu, meðan hún dvelur hér á
jörðu, og umfram alt til pess að við saurg-
uin liana ekki með syndum og löstum. Við
varðveitum barnssálina ef við gjörum ekkert
annað en pað, sem föður voruin á himnum
er póknanlegt og Jesús Kristur hefir kent
okkur. Við skulum ekki fyrirverða okkur
fyrir [tað, ])ó við höfum barnssál og eigum
fyrir föður algóðan Guð á himnum, pó við
biðjum hann og berum upp fyrir honum parf-
ir okkar. Við skulum láta pað sem vind um
eyru vor pjóta, pó- óproskaðir, sjálfselsku-
fullir gárungar geri gys að okkur. Barnssál-
inni má líkja við hreinan, óskrifaðan pappír,
sem okkur er gefið í sjálfsvald, hvað við rit-
um á. Með dygðugu og góðu líferni ritum
við með gullnu letri æfiferil sjálfra okkar inn
í vitundarlíf sálar vorrar, og ríkir par pá
sá sanni sálarfriður, sem fylgir okkur út yfir
gröf og dauða.
En ef við annarsvegar ritum æfiferil okkar
með dökkum stöfum syndsamlegra lasta, og
látum tálmunarlaust eftir okkar hégómlegu
fýsnum, fer líklega svo fyr eða síðar, að sálin
verður óróleg og kvíðin um pað, hvað viö
muni taka hinumegin landamæranna.
Gamla árið er pegar á enda, og pökkum
Guði, sem gaf okkur pað og leiddi okkur far-
sællega og blessaði störf vor.
Nú eru áramót og nú er tími til að gera
upp ársreikninginn. Er jafn bjart í sáluin
okkar nú og var fyrir ári síðan eða er jafn
dimt? Hvort höfum við verið á leiðinni til
Ijóssins eða myrkursins?
Pessum spurningum verðum við einnig að
svara án hlutdrægni við sjálfa okkur. Við
vitum, að við höfum tvö öfl í okkur og má
pví búast við, að hvort aílið vilji fá svarið
sér í vil.
Við ])urfuin að vita sjálfir, hver í sinni eigiu
sök, hvernig par er ástatt á {tessum áramót-
um. Ef Ijós sálarinnar b'er daufa birtu og par
búa lestir, verðum við að reyna að taka fyrir
pann einlæga ásetning, að leggja lestina niður
og pvo dökku blettina af sáluin vorum á nýja
árinu, pvo alt af okkur, sem saurgar sál vora.
Fyrir hjálp Guðs, föður okkar, mun olckur
takast pað.
Pað er ekki nóg að pvo líkamann og Iialda
lionum lireinum (og er pað ]>ó lofsvert). Jesús
sagði: »Pú blindi Farísei, hreinsaðu fyrst bik-
arinn og diskinn að innan, til pess að hann
verði og hreinn aö utan«.
Eftir kenningu Krists er pað ekki viðeig'
andi, að skreyta líkamann með fánýtu tí/.ku-
tildri, umfram sómasamlegan klæðnað, ef sál
okkar er hjúpuð peim saurindum, sem hé-
gómagirnd og sjálfsálit vort hefir atað hana
í. — Sál vor er pað, sem okkur er sérstak-
lega trúað fyrir af höfundi tilverunnar. Hana
eigum við að vernda frá öllu, sem henni get'
ur grandað. En ]>að tekst okkur ekki neina
við höfum Guð, föður okkar, í ráðum með