Heimilisblaðið - 01.09.1928, Blaðsíða 6

104
HEIMILISBL AÐIÐ
leita betri glaðværðar annarstaðar. Enda lieíi
eg aldrei fundið né skilið, að unt sé aö
skemta sér vel annarstaðar, ef óánægja eða
ógleði býr heima. En hitt er það, að allir
ungir og upprennandi efnispiltar, eins og hér
eru flestir, ættu einkum að heitstrengja í
gðfugu pakkarskyni fyrir líf og fjör og frísk-
leik sinn, að peir forðist, standist og sigri
sem flestar freistingár þær, sem aðallega liggja
fvrir ungum mönnum, og mörgum eldri iíka,
og hafa einnig margan felt og búið lakasta
böl. En par á eg við allskyns óreglu og
sukk, og pó einkum ofnautn ónauðsynlegra
og óhollra nautuarmeðala. En par á meðal pó
allra helzt ofnautn áfengra drykkja, sem nú
virðast, pótt undarlegt sé og óviðurkvæmi-
legt í bannlandi, fara heldur vaxandi en
minkandi, með vaxandi bölvun og bágindi. ■—
Mér verða í minni Landréttir í haust er leið.
Hefi aldrei séð par meiri ölvun og ölæði en
pá, og pað jafnvel mest meðal ungra og upp-
vaxandi pilta. l3að var meira en raunalegt.
En ekki síður minnileg verður mér nýleg
sorgarsjón aumlegra áfengisafleiðinga, par sem
dáðríkt og listfengt mannslíf lenti í voða og
hraustir og flmir mannslimir lágu stórskemdir
í kvölum, en konu-, barna- og vinatár brendu
hvarma út af pví, að einn hinn mætasti og
mesti maður hafði fallið fyrir augnabliksfreist-
ing áfengisdjöfulsins. Ef pér, ungu og upp-
rennandi menn, kæru vinir mínir, vilduð og
gætuð nú, á pessari samkomu, og hver í sín-
um hug og hjarta, stigið á stokk og strengt
pess heit, að stíga á háls pessa sannkallaða
fjanda svo margra, og' aldrei láta fyrir hon-
um freistast né fallast, pá mættuð pér nú
sannarlega glaðir og kátir vera og skemta
sjálfum yður og öðrum verulega vel, en ella
ekki. Með pví munduð pér áreiðanlega flytja
mesta og bezta gleði inn á foreldraheimili og
framtíðarheimili yðar, og inn í alt líf sjálfra
yðar og annara meðlifenda. Og pað væri líka
bezta og sannasta pakklætið fyrir alt og alt
hið góða, og margföld blessun skal pá falla
ykkur í skaut.
Og svo loksins einnig pú, ungmeyjafjöld,
stíg pú líka á stokk og streng pess heit, að
bera með pér gleði og gæfu allra sannra
kvendygða inn í lnis pín og heimili, inn í
eigið líf pitt og annara, og bæta með pví og
blessa framtíð pína og þinna. En pú ættir
einnig að strengja þess lieit, að gefast aldi'O
á vald, bindast né giftast nokkrum óreglu-
goggi og ráðleysisgosa, enda pótt snoppU'
fríður og spókaralegur kunni að vera.
Já, »ó, pér unglingafjöld og Islands full'
orðnu synir«, látið eigi »feðranna frægð fa.lL1
í gleymsku og dá«. En bezta og sannasta
frægð feðranna, bæði fyr og síðar, var fólgiu
í andlegu og líkamlegu atgjörvi og dýruin
manudygðum; og »frelsið og manndáðin bezt-
var og er æ fólgin og fengin með réttri og
fullri sjálfstjórn í andlegum og líkamlegun)
efnum, og farsældin öll par með.
Á eg nú pá ósk allra bezta, að bæði mér
og ykkur öllum veitist dugur og dáð til dugs
og dáða í öllu góðu og gagnlegu, og til afls
góðs og giftusamlegs. Og ef pú nú, karl og
kona, yngri og eldri, íinnur hjá pér og í pér
slíkan dug og slíka dáð og einlægan vilja og
ásetning til dugnaðar í einhverju góðu, l>á
er eg viss um, að pér er glatt í hug og hlýtt
um hjarta, og þú getur skemt pér og öðrum
vel pessa sameiginlegu skemtistund, og heima-
stundirnar skulu pá líka verða skemtilegai'
og góðar pér og þínum.
Óska ykkur svo ölluin slíkra gleðiskilyrða
og slíkrar skemtunar hér nú, en pó allra fyrst
og fremst hverjum einum á sínu eigin heimih
og meðal sinna — heimili, sveit og landi til
heilla og sæmdar.
í desemberblaðinu vona eg aö sagan »Eyð-
ing Jórsalaborgar« endi. Svo verða fram-
vegis styttri sögur í blaðinu og ekki sér
prcntaðar. Meira verður pá einnig af útlend
um smáfróðleik (Skuggsjá) en veriö hefui'
petta ár; vona einnig að geta liaft hannyrða-
myndir pá altaf við og við.
./. //,