Heimilisblaðið - 01.09.1932, Blaðsíða 7

HEIMILISBLAÐIÐ
133
Giles sneri höfðinu og leit í aðra átt.
Það var ekki af því, að hann sæi þar
neitt merkileg-t, en hann kærði sig ekki
Uln að láta hinn sjá framan í sig rétt
núrja.
^Þetta er afskapleg' vitleysa,« sagði
nann. »Mér fanst hitt vera svo ljómandi
Sóð hugmynd. Ilérna gátuð þér lifað, eins
uií blóm í eggi, í ró og næði, öruggur og
°áreittur, og þyrftuð ekki að hafa nein-
ar áhyggjur fyrir morgundeginum, og þéi
Saetuð þannig varðveitt bæði frelsið og
'fið. Ég skil ekkert í, livers vegna þér
hafið skift um skoðun.«
>:,Nei, mér fanst líka þetta vera ágæt
hþgmynd,« sagði Belmont. »En ungfrú
' entor er nú á annari skoðun. Henni finst,
a.ð ég eigi endilega að fara með ykkur
þil Englands.«
»Eg get ekki skilið, hvað ungfrú Ventor
hernur þetta við? Ég skil það alls ekki
‘ —- Elsa!« hrópaði hann.
Unga stúlkan var spölkorn í burtu. Hún
h°m til þeirra, er hún heyrði Gileá kalla.
imlmont stóð upp og gekk í burtu.
>:>Segðu mér, Elsa, hvaða heimskupör
Pað eru, sem þú hefir fundið upp á!«
>:>Heimskupör?« spurði hún og var sýni-
‘eSa hissa.
>:>Já, ég sit hér, og er að tala við Bel-
rn°nt, og svo heyri ég, að þér geðjist ekki
að því, að hann verði hér eftir á eynni.
Nér finst það vera. alveg rangt af þér og
‘mlmont finst það líka.«
*Hr. Belmont hefir heitið mér því, að
haga sér samkvæmt óskum mínurn og
V|'lja,« svaraði Elsa rólega.
.. ^Já, en hérna á eynni er hann alveg
Ul’Pggur. Geturðu ábyrgst honum það, er
bann kemur til Englands? Og auk þess
hann er dæmdur til að vera hérria alla
mfi. Einhverntíma kemur eflaust annað
ship, sem —«
>:,Við komum hingað saman,« greip Elsa
U’am í, »og við förum héðan saman. Ilr.
“elmont fer héðan með skipinu þarna,«
hún kinkaði kolli í áttina til hafsins.
>:>En nú vorum við nýbúnir að koma okk-
Ur saman um. þetta,« andmælti Giles.
jHvað á þessi asnaskapur að þýða? Já,
eS kalla það asnaskap,« hreytti hann út
Ur sér; hann gat ekki lagt dul á vonbrigði
Sln og óánægju yfir þessari nýju ákvörð-
u.n- Hann hafði þegar í huganum glatt
yfir því, að innan skamms stæði hann
a Þiljum skipsins og sæi eyjuna smá-
minka og hverfa, og gæti þá samtímis
ímyndað sér, að Belmont sæti einn eftir
og feldi sig í kjarrskóginum.
»Finst þér eiginlega, að þetta komi þér
nokkuð við?« spurði Elsa fyrirlitlega.
»Já, það finst mér sannarlega,« svaraði
hann.
»Það er ekki klukkustund, síðan Bel-
mont bjargaði lífi þínu og það hefir
hann gert nokkrum sinnum áður bæði
þínu lífi og mínu, síðan við komum hingað.
Fg get ekki hugsað mér annað, Giles, en
að þér sé ljúft, að gera alt, sem í þínu
valcli stendur, til þess að hann geti horft
fram á við áhyggjulítið.«
»Auðvitað,« sagði Giles og hrukkaði upp
á ennið. »Það var líka þess vegna, að mér
fanst hugm.ynd hans, um að vera hérna,
svo framúrskarandi góð.«
»Hún er alt annað en góð,« sagði Elsa
með ákafa. »Hún er miskunnarlaus og ó-
sanngjörn í fylsta máta og hann fær ekki
að gera það. Ilann hefir. lofað mér því,
að fara með okkur, og hann mun hal'da
það loforð.«
»Hvers vegna í ósköpunum þurfti hann
að lofa þessu?« spurði Giles gramur.
»Hvernig stendur á því, að þér er þetta
svo mikið áhugamál?«
»Við höfum verið félagar — vinir,'hr.
Eelmont og ég,« svaraði hún.
»Og ekkert annað og meira?« spurði
Giles í lágum róm. Harm horfði illilega
á bana, og Elsa roðnaði.
»Hvaða rétt hefir þú, til að spyr.ja um
það?« sþurði hún. »Hvers vegna ertu að
spyrja svona?«
»Ég .hefi spurt þig að þessu einu sinni
áður,« sagði hann, »og þá neitaðir þú. Ég
spurði, hvort þið elskuðuð hvort annað,
og þú svaraðir neitandi! Það var lygi!«
»Ég hélt ekki, að það væri ósannindi,«
sagði hún. »Þegar ég sagði það, hélt ég,
að ég segði satt.«
»En nú veiztu, að það var lygi?«
»Giles, vertu ekki að spyrja mig þess-
háttar spurningum. Ég er ftó að halda
heit mitt við þig,« sagði hún rólega., »Þótt
Belmont fari með okkur, getum við opin-
berað trúlofun okkar, þegar við komum
heim aftur til Englands. En auðvitað með
vissum skilmálum •— það veiztu vel.«
»Ég man vel samning okkar,« sagði
hann. »En það er ekki það, sem við eig-
um að tala um. Það er rangt af þér, að
telja Belmont til að fara með okkur. Láttu