Heimilisblaðið - 01.06.1931, Blaðsíða 5

Perlukafarar
leggja líf sitt í liættu.
Ardurinn samsvarar sjaldan
til liinna fálieyrdu prekrauna.
Þaó er eitt hið erfiðasta og hættusam-
' s'La starf að vera perlukafari í heitu höf-
um, þar sem skeljarnar meó hinum
skíi-u« perlum og fegurstu perlumóður
eiSa heima.
Q'iða eru perluveióar þessar stundaðar
nytizku hætti meó köfunarbjöllum og
knarbúningi. Enn sem komió er, þá eru
aó mestu leyti þarlendir menn, sem
aó
kof
bað
v íuv-ouu icj u \j<xl ícuuu iiicnu, öcíiij
a varnarlausir nióur í djúpió aó und-
ankenginni sérstakri tamningu til þessara
aifa; þeír þafa venjulega á 8—10 metra
‘ Þt til aó safna hinum dýrmætu skelj-
m. Til þessa starfa kváóu kafararnir
la upp aldir frá barnsbeini. sjald-
er i>aó, aó hvítum mönnum takist aó
m.la sér slíkar aflraunir, sem þörf er aó
^eta int af hendi, þeim sem heitió geti
k°óur perlukafari.
3aó eru hér um bil 100 þúsund manna,
Sem lifa af því a5 veióa perTur. meó þess-
am eldgamla hætti. Þeir sigla út á djú.pió
aíareinkennilegum bátum í stórhópum,
i . lr feiknastórum seglum og knýja þeir
j ana fram meó þungum árum. Aóeins
.r’ sei» grynnst er, henda þeir sér í sjó
^ Ur (eins og sést á myndinni). Venju-
0rfa ^afa kafararnir reipi um sig miója
ö dálitla klemmu um nasaholurnar, sem
6 dur þeim lokuóum. Vió annaó reipi er
s Ur þungur steinn, og á honum stendur
Á leid nidur á liafsbotn, til pess að ná í hina
dýrmœtu veidi.
kafarinn, meðan hann er að sökkva til
botns. Jafnskjótt, sem hann er kominn
niður, er steinninn dreginn upp aftur, og
kafarinn tínir sem skjótast í körfu svo
margar skeljar, sem unt er; hangir karf-
an um hálsinn á honum. Hann ver í hæsta
lagi tveim mínútum til þessara veióa; leng-
ur en þrjár mínútur getur enginn kafari
verió í sjó niðri, og síðustu mínútuna á
hann að hafa til að komast upp.
. Við margvíslengar hættur er aó berjast,
ekki þaó eitt aó kafarinn geti ekki svo
lengi haldió nióri í sér andanum eóa var-
ist árásum fiska, heldur er .honum þörf
á heljarafli til aó standast þrýstingu sjáv-
arins. Ef kafarinn veróur innkulsa eða
mótstöóukraftur hans tapar sér á einn eóa
annan hátt, þá veróur það honum aó bana,
enda er sagt, aó fáir verði skammlífari,
sem atvinnu stunda, en perlukafararnir.
Fegurstu bleikrauóu austrænu perlurn-
ar koma frá austurgrynningum Persa-
flóa fram meó ströndum Arabíu. Hér lifa