Heimilisblaðið - 01.01.1914, Blaðsíða 5

HEIMILISBLAÐIÐ
3
þjóðarinnar allrar. — Og flestir hafa kosið
Krist fyrir aðalgrundvöll þessa félagsskapar.
Það má lika reiða sig á, að enginn annar
grundvöllur dugir til lengdar. — En ]>að má
lika reiða sig á, að ekki stendur á sama, hvern-
ig eða úr hverju bygt er ofan á þennan grund-
völl. Það verður að vera samboðið þeim og
sama eðlis og hann, ef það á að standa og
duga sem hgnn sjálfur. Alt, sem við hann er
kent og á honum skal byggja til frambúðar og
varanlegrar, verulegrar blessunar, verður því að
vera í samræmi við þá trú og von, og þann
kærleika til guðs og manna, sem hann sjálfur
lifði í og dó. Með öðrum: Það eitt og alt
verður að gerast, sem ætla má, að sjálfur Krist-
ur hefði viljað gera og gera láta, og einnig fara
svo að bverju einu, að hugsa megi og segja:
„Svona mundi hann hafa farið að“. — Þetta
kann ykkur að þykja nokkuð strembið og
niðurdragandi. En meining mín er ekki svo
strembin eða einstrengingsleg sem sýnast kann.
Því með þessu vil eg fæst útiloka af því, sem
Ungmennafélögin hafa lagt fyrir sig.
Eg er viss um, að Kristur, grundvöllur fé-
lagsskapar ykkar, hefði vel getað, og getur enn
með velþóknun horft á flesta þá Ieiki, íþróttir
og listir, sem þið viljið æfa o. s. frv. En ekki
hefði hann lagt aðaláherzluna á tamning og í-
þrótt líkamans, heldur sálarinnar og andans og
breytninnár til náungans til orða og athafna.
F'yrst af öllu hefði hann snúið sjer að hugar-
farinu og hjartalaginu, og heimtað glímulist og
fimleik, stæling og þol gegn hinu misjafna í
fari manns og kapp og þrautseygju í hinu góða.
Og hann hefði svo bent á daglega lífið, bæði
heima og heiman, sem ríkulegt viðfangsefni til
andlegra æfinga, jafnhliða hinum líkamlegu.
Og næst sjálfum manni hefði hann eflaust bent
Ungmennafélögunum á heimili hans, á föður og
móður, systur og bróður, og samþjóna og sagt:
„Hér er aðalæfingasvið þitt til andlegrar og
b'kamlegrar hreysti og atgerfi, og til líkamlegr-
ar og andlegrar velferðar. Hér átt þú að vera
fjós og ilur og líf og gera heimili þitt að björt-
um sólskynsbletti og friðsælum griðastað fyrir
t'S °g þína. Þar hefur þú nóg viðfangsefni til
dygða æfinga í sambandi þínu við nágranna
þína, og yfir höfuð í samlífi og viðskiftum þín-
um við náungann nær og fjær. — Fyrst af
öllu áttu að glíma við sjálfan þig, við illar eða
óhollar hvatir þínar, það er erfiðasta og vanda-
mesta glíman. Og síðan við hin önnur við-
fangsefni lifsins, sem verða viðráðanlegri, ef
maður lærir fyrst að glima við og sigra sjálf-
an sig, annars ræður þú varla við neitt, og af-
rekar lítið eðá ekkert til viðreisnar landi og
lýð, jafnvel þó þetta sé hjartans ósk þín.
En sjálfs glímuna muntu vinna, og þá lika flest-
ar aðrar lifsins glímur, og hljóta sigurskjöld því
aðeins, að þú hafir trú og von og elsku, sem
mark sé að, til guðs þíns og þíns eigin góða
málefnis — á hinni fögru hugsjón félagsskapar
þíns — annars ekki“. — Eitthvað á þessa
Ieið mundi nú Kristur tala við svona tækifæri,
og enda með því að segja: „Fylgið mér —
trúið, vonið og elskið eins og eg“. Auðvitað
á þetta við alla án undantekningar, en sérlega
þó við félög og félaga, sem kenna sig við jafn
háar og fagrar hugsjónir og jafn góðan og göf-
ugan tilgang, eins og Ungmennafélögin gera, og
tjá sig lifa og starfa á grundvellinum Jesú Kristi.
Og þó einkannlegast af þeirri ástæðu, að þessi
félög eru stofnuð og skipuð af unglingum og
æskumönnum. — Ungdómslífinu er oft Iíkt
við árdag og vor. — I ungdómslífinu á að fel-
ast visir og neisti til sumars og sólar í lífi Iýðs
og lands. Þetta eiga allir unglingar að vera
og gera, og þá ekki sízt Ungmennafélags-ung-
menni. Þér eigið hver einn að vera eins og
einn geisii frá þessari sól hins andlega nýárs,
sem vér allir þráum og væntum. Og til sam-
ans eigið þér, eins og náttúrusólin, að gera dag-
ana bjartari og lengri og skapa andlegt vor og
sumar í lífi þess félags alls, sem þjer lifið í,
fyrst í heimilislífinu, þar næst í nágrenni og
heimasveit, og siðan viðar og víðar út, eftirþví,
sem góðu áhrifin ykkar geta náð til.
Eg kem núna frá því raunaverki, að jarða
efniiegt, elskulegt smábarn.
Sorg og söknuður foreldranna var eðlilega sár
og mikill. — Aumingja foreldrarnir áttu ógn-
arlega bágt að sjá af þessu heittelskaða barni
á þennan hátt. En þetta minnir okkur öll á,
að við erum líka öll elskuð börn lífs eða lið-