Heimilisblaðið - 01.01.1916, Side 14

12
HEIMILISBLAÐIÐ
díns rná ekki móka, enda hefi ég meðtekið svar
yðar".
„Vissulega er hér rúm“, svaraði Sir Andrew.
„Wulf, fylgdu honum til sængur, og áður en
hann leggur á stað á morgun verð ég að tala
við hann. Vertu sæll á meðan heilagi Nikulás11.
Pilagrimurinn litaðis einu sinni en um,
hneigði sig og fór.
Þegar búið var að loka dyrunum, benti Sir
Andrew Godvin að koma til sín og hvíslaði:
„Þú verður á morgun að taka nokkra menn
með þér, Godvin, og fylgja þessum Nikulás eftir
til þess að vita, hvert hann fer eða hvað hann
aðhefst, því ég treysti honum ekki, — nei, þvert
á móti óttast ég bann mikið. Að vera boðberi
þessa manns er einkennilegl starf fyrir kristinn
mann. Og þó hann segi að líf sitt sé i veði,
held ég satt að segja, að hann mundi stansa
hér í Englandi, úr því hann er komin hingað
heilu og höldnu, þar sem liver prestur getur
leyst hann frá þeim eiði sem haun hefir verið
neyddur til af vantrúuðum, et ekki lægi aunað
bak við“.
„Mundi hann ekki liafa stolið þessum dýr-
gripum, væri hann óheiðarlegur maður. Þeir
eru þó nokkurrar áhættu verðir. Eða hvað
heldur þú Rósamunda ?“
„Jeg?“ Svaraði hún. „Jeg held, að það
liggi meira bakvið alt þetta en nokkurt okkar
dreymir um. Jeg held“, bælti hún við i ör-
væntingarróm, „að heimili okkar verði fyrir
heimsókn dauðans, og að hinn hvasseygði píla-
grímur verði verkfæri hans. Hversu óskiljan-
leg eru ekki þau forlög sem sveipa alt um-
hverfis oss. Og sjá, nú kemur sverð Saladíns
til þess að sundra þeim, og hönd hans til þess
að draga mig burt frá minui friðsömu stöðu,
til þeirrar tignar sem ég óska ekki eftir. Draum-
ur Saladíns mun blandast saman við líf mitt,
og arfur minn verður hin blóðuga stjórnarfars-
styrjöld Sýrlands, og hin óendanlega barátta
milli krossins og hálfmánans“.
Hún snéri sér snögglega við og yfirgaf þá.
Faðir hennar lét hana fara. „Hún hefir
rétt að mæla“, sagði hann. „Það eru miklir
viðburðir í aðsigi, og við munum öll taka þátt
í þeim. Saladín soldán fer ekki af stað til
einskis, er hann býr sig í hið mikla strið, er
gera mun út um yfirráð Krists eða Múhameds.
Rósamunda hefir rétt að mæla, hálfmánamerkið
blikar á enni hennar, og við brjóst hennar
hangir hið svarta krossmark, en umhverfis hana
berjast trú og vantrú. Gott. Þó að ég lifi
það ekki, munu þeir hlutir koma frain sem á-
kveðnir eru, og þú Godvin og Wulf bróðir þinn
verðið að vefa þræði ykkar i lífsvefinn, ásamt
konu þeirri er þið báðir elskið, á saina hátt og
ég og dóttir Ayoubs höfum gert. En, Wulf,
er maðurinn þegar sofnaður?"
Frh.
Reglusémin færir oss þægindi á maigan
hátt. I 1. lagi sparar hún tima. Maður, sem
stendur fyrir verzlunarfélagi hefir ætíð bækur
sinar i eins góðri röð og reglu og mögulegt er.
Við það sparar hann sér tíma síðar. Án reglu
væri alt hans starf einskisvirði. I 2. lagi spar-
ar reglusemin erfiði og umstang. I 3. lagi hefir
reglusemiri heillarík áhrif, því sá sem elskar
hana er vel liðinn af öllum. Og i 4. lagi
eykur hún velliðan þess, sem iðkar hana.
Smátt og smátt aukast munir hans, ekkert geng-
ur til spillis, alt er notað og hagnýtt, og hver
sparaður eyrir leiðir annan af sér. Sá sem
uppelur börn sín í regluseini, eftirlætur þeim
góðan arf.
ipakmæli i ljóðum.
,„Oft er æði í annríki.“
Oft eru kvæði gleðjandi.
Oft er ræði í útveri.
Oft er mæði þreytandi.
„Lillu má með Ijúfum skifta,“
lítið gleður fátækann;
þeir, sem honum hærra lyfta,
heiðra með því skaparann.
Gruðm.