Heimilisblaðið - 01.04.1917, Blaðsíða 3

VI. árg. Reykjavík i apríl 1917. 4. tbl.
Bskuóður.
Vertu blessuð bernska mín,
sem býr mér unaðsstundir.
Sumarheita sólin þín
seint mun ganga undír.
Minning þín er mœt og góð,
mér hún svalar lengi,
brosir hún þar sem barn eg stóð
og bœrði hötpustrengi.
Þegar mér er létt í lund
og lífið kalt að finna,
þá er kcert að flýja á fund
fyrstu drauma þinna.
Þó að alt mér þyki svart
og þrótt mig vanti að stríða,
sýnirðu enn hvar brosir bjart
bernskulandið fríða.
Mikið hefi eg þakka þér,
þú liefir fram mig borið,
og þar sem gangan erfið er,
enn þú léttir sporið\
ÞRÖSTUB.
Hngleiðingar og tiilögur til örygðar
útaf heimsstríðinu.
Fyrirlestur fluttur 4. jan. 1917
af séra ÓFEIGI VIGFÚSSYNI.
Alstaðar um allan þenna heim fyllir nú
heimsstríðið flestra manna hugi margvíslegum
hugleiöingum og flestra hjörtu óumræðilegum
tilfinningum, og vitaskuld, þó helst þeirra mörgu
þjóða og ótal manna, sem hafa sætt og búa nú
undir sárustu og þyngstu álögum og afleiðing-
um þessarar ódæma styrjaldar. Og til vor ber-
ast margar fregnir um ýmsar ráðagerðir og
ráðstafanir flestra þjóða til að bjarga sór sem
bezt, bæði nú, mitt í hörmungum og nauðum
stríðsins. og því næst, þegar því lýkur, sem
flestir nú eru farnir nijög að biðja og vona að
verða megi bráðum. Þetta sýnir manndóm,
ráðdeild og fyrirhyggju þessara þjóða, og að
þær hafa þó enn þrótt og þrek og líka rétt og
möguleika til að lifa og rétta við aftur.
Það mun líka verða talið eðlilegt, mann-
dómslegt og lífvænlegt, að einnig vér hér hugs-
um eitthvað og finnum til, ráðgerum og reyn-
um eitthvað að framkvæma, til varúðar og
varnar oss, með^n þessi ósköp standa. og til
viðhalds oss og viðréttingar, þegar þeim linnir,
og allur heimurinn verður eftir sig, á erfitt
uppdráttar og hlýtur að verða nokkuð lengi að
ná sér,
Það fyrsta, sem vér, í sambandi við þenna
ófrið, munum hugsa og finna til, eða ættum að
hugsa og finna til, er það, að hingað til höfum
vér verið í ró og næði, óáreittir og óttalausir,
fyrir utan þenna heljar hildarleik, og mikið
fremur yfirleitt grætt efnalega á honum en tap-
að; að þúsundanna dauði og nauðir, harmar og