Heimilisblaðið - 01.10.1918, Síða 3

HEIMILISBLAÐIÐ
147
fr&gi föðurlandsvinur konferensráð Jón Eiríks-
son (-}- 1787), sem eitthvað var samtíða
Bjarna í skóla.
Það hefir verið sagt, að öil afreksmenni
góðar mæður og það sannaðist á Bjarna.
a» hjón séra Páll og Sigriður áttu alls 16
arna og náðu 12 þeirra fullorðins aldri.
Urðu mikið þótti kveða að framkvæmdum
°6 hamingju Sigríðar eftir lát manns hennar,
sérstaklega um það, að koma sonum sínum
hl menta og menningar. Börnin voru flest í
°Hlegð, þegar faðir þeirra féll frá en auðlegð
e^hi mikil. Frá því er sagt, að mikils háttar
nfiaður leitaði ráðahags við eina dótlur henn-
fyrir hönd vinar síns; hún áskildi sér þá
^oti, að hann útvegaði einum syni hennar
°keypis skólavist á Hólum og varð það að
raði. Viðbrugðið er iðjusemi hennar og öðr-
Hll> skörungsskap á heiinilinu, einkum snild
e»nar og nákvæmni í því að ala upp jafn-
^“''g fjörmikil börn sér til sóma. Hún var
Ijóraekin mjög og vonglöð; sást það bezt, er
ón var orðin ekkja; vílaði hún þá ekki
^llr sér að taka að sér ofan á fjölskyldu
Sjna nppgefna karla og kerlingar, auk föður
Slns °g uppgjafaprest með litlu ölmusumeð-
lagi.
Blgríður var frábær gáfukona, hagmælt vel,
8 aðlynd, ræðin og skemtin og stálminnug og
a|oi jafnan á takteini dæmisögur eða vísur
UPP á hvað eina sem bar á góma, og á leg-
sleini hennar stendur:
»Hún var góð kona og guðrækin,
vitur og vinsæl,
gjöful og gestrisin«.
^ Bjarni erfði líknarlund móður sinnar við
gstadda menn. Hann var snemma hneigður
,Jrir lækningar. Pegar hann var í skóla, lagð-
hann i fótarmeini; Porgeir ráðsmaður á
að° Utn’ ^teins byskups, græddi hann
heilu með plástruin. Eftir það vildi Bjarni
nan eiga sér plástra, og ef einhver pilta
^e>ddist, svo að blánaði eða kúla þyti upp,
le ?ar Það yndi Bjarna að höggva það og
^ ggja plástur yfir; varð honum sízt orða-
0rtur. þegar hann fór að útmála, hvert
illmein það gæti orðið, ef ekki væri aðgert i
tíma.
Einu sinni fékk Ásmundur bróðir hans
blóðspýju mikla og tíða, er þeir gengu i skóla,
svo að örvænt þótti um lif hans. Pá tók
Bjarni það ráð, að gefa honum rjúpna-
laufsseyði og græddi það bróður hans
að fullu. Eftir það hafði Bjarni hinar mestu
mætur á þeirri jurt og kallaði »hármeyjuna
sína«.
Petta atvik varð til þess. að Bjarni fór
sjálfur að hugsa til utanfarar til háskólans til
læknifræðisnáms og aðrir að hvetja hann til
þess. Ekki fékst Bjarni við æðablóðtökur fyr
en síðustu vetur sina í skóla. Fæstir voru það
af skólabræðrum hans, sem lögðu nokkra
stund við lækningar. En undir eins og Bjarni
hafði lokið námi og var kominn heim til
móður sinnar, sem þá bjó á Höfða á Höfða-
slrönd, því þar bjó hún 10 siðustu árin, þá
fór hann til mágs sins Hjálmars Erlendsson-
ar, sem var heppinn og reyndur læknir;
hafði Hjálmar undir höndum nokkrar lat-
neskar bækur; tók Bjarni þá af alhuga að
leggja stund á þá fræði unz hann fór utan.
Bjarni fór utan haustið eftir það er hann
útskrifaðist (1746) og var síðan 4 ár að
námi við háskólann. Hafði hann við það
ráð móður sinnar, Gunnars bróður sins og
annara frænda. [Niðurl. næst].
Morgunbæn.
Lífsins og Ijóssins faðir,
lífgaðu kœrleikann,
svo li/að vér getum glaðir
og glalt hvern bágstaddan.
Slöðvaðu slríðið skœða,
stofnaðu frið á jörð;
lál ekki lengur blœða
lifsafl úr pinni hjörð!
G. G. t Gli.