Heimilisblaðið - 01.01.1937, Page 4

4
HEIMILISBLAÐIÐ
geiminn, er óhætt að fullyrða, að þeir
fyrstu gera það löngu áður en það er
örugt eða skynsamlegt. Og í raun og veru
e r u til margir, sem hugsa um það í fullri
alvöru, að slík ferð verði farin. Ekki samt
svo að skilja, að ferðin verði hafin í dag
eða á morgun, heldur er hér aðeins um
fyrirætlun að ræða, sem fullgildar ástæður
eru til að undirbúa, að hrundið verði í
framkvæmd. Og það eru hreint ekki hálf-
brjálaðir hugarvinglar, sem þannig hugsa.
Það eru menn, sem skilja til hlítar tækni
nútímans og þann vísindalega grundvöll,
sem þetta alt verður að byggjast á. Þeir
loka heldur ekki augunum fyrir þeim erfið-
leikum, sem yfirstíga verður, áður en hægt
verður að koma þessari æfintýralegu
ráðagerð í framkvæmd.
I hverju eru þá þessir erfiðleikar fólgn-
ir? Jú, áður en við byrjnm ferðina um
himingeiminn, verðum við að slíta okkur
lausa frá jörðinni. Við erum öll bundin
móðurhnetti okkar mjög sterkum böndum,
ósýnilegum afltaugum, sem geisla út frá
jörðinni og umlykja alt, sem á henni er.
Það er þetta, sem nefnt er aðdráttarafl.
Við þekkjum það öll, við vitum, hve fast
það heldur í okkur. Jafnvel hinn léttasti
íþróttamaður getur aðeins stokkið rúma
tvo metra í loft upp, og þá fellur hann
miskunnarlaust aftur til jarðar.
Þegar himingeims-skip er smíðað, verð-
ur það að geta yfirunnið aðdráttaraflið,
ekki aðeins fáeina metra í loft upp, heldur
upp í gegnum alt loftlagið, sem umlykur
jörðina, og þúsundir bg aftur þúsundir
kílómetra út fyrir það. Til þessa þarf
óhemju mikla orku, og það segir sig sjálft,
að það fyrsta, sem gera þarf, er að reikna
út, hve mikil sú orka þarf að vera.
Við fyrstu augsýn mætti svo virðast, að
þessu orkumagni væru engin takmörk sett.
að það væri svo að segja óendanlega mikið.
Aðdráttaraflið verkar takmarkalaust, og
togar því í skipið, hversu hátt sem það
kemst. Ef nýrri orku væri ekki í sífellu
ausið úr orkugeymunum, mundi skipið
falla til jarðar. Við aðdráttaraflið losnum
við aldrei.
# *
*
Mörg hnjóðsyrði má segja um aðdrátt-
araflið, sérstaklega þegar það er Þránd-
ur í Götu ferðafyrirætlana mannsins. En
það hefir samt sínar góðu hliðar. Ein af
þeim er sú, að það minkar, því fjær sem
dregur jörðinni. I þessu sambandi er sú
staðreynd til mikils hugarléttis. Maður,