Heimilisblaðið - 01.05.1949, Page 15

86
87
okkur upp í 25 000 feta liæfí,
áð'ur en við gætum flogið upp
á eigin spýtur.
Við þutum eftir flugbraut-
inui, og fyrr en varðii vorum
við á leið upp á við. Ég fékk
nægan tíma Ii 1 að íliuga ráð
mitt í B-29. Ég sal einn míns
liðs og liorfði á X-l, sem liékk
og bristist undir sprengjuop-
inu. Mér virtist flugvélin ákaf-
lega lítilfjörleg, og þó bafði
bún kostað tvær milljónir doll-
ara. En ég vissi, að það var
éiliætl að treysta henni, bún
var sterk og vönduð.
A sverðfisksnefi X-1 var mál-
að nafn vélarinnar: „Glamor-
ous Glennis“. Það. var nafn
konunnar minnar. Það hafði
verið á öllum þeirn flugvélum,
er ég flaug yfir Evrópu.
MERKIÐ
^ þessari stundu var Glennis
trúlega að fara með dreng-
ina okkar tvo í sólbað. Ég
minntist þess, að ég bafði ekki
sagt benni, að þetta revnslu-
flug ætli að fara fram í dag.
— Sjö þúsund fet, farið yfir.
Þetta var merki um, að ég
ætti að fara niður í X-l. En
það var allt annað en þægilegt
að komast inn í vélina, því
dyrnar á benni voru ekki þétt
við B-29. Það varð þess vcgna
að leggja stiga á milli flug-
vélanna. Síðan varð ég að mjaka
mér eftir stiganuin og banga
í lausu lofti meðan sprengju-
flugvélin þaut upp í hiinin-
geiminn með 200 mílna braða
á klukkstund. Að lokuni varð
ég að troða mér niður um
þröngar dyr á bliðinni á flug-
vélinni. Ég er nijög liðugur að
klifra, en þetta var óneitanlega
dálítið glæfraleg leið.
Það var næstum dimnit inni
í X-l. Þegar liurðinni að klef-
anum liafði verið lokað, fannst
mér ég vera kominn í ramm-
gerða bankabvelfingu. Ég sá
ekki í gegnuin þakrúðurnar,
því þær lágu fast upp við B-29.
Ég hafði samt dálítið svig-
rúm. Ég sat með linén ofur-
lítið bogin og stýrið á milli
þéirra. Ég festi flugbjálmiiin á
mig, kom fyrir súrefnisgrím-
unni og öryggisbeltinu, og þeg-
ar B-29 var komin í 12 000 feta
liæð, var ég tilbúinn.
Ennþá varð ég að bíða. Ég
gat ekkert gert fyrr en við kom-
um upp í 20 000 feta bæð! Ég
fór að íliuga, livað fvrir mig
gæti komið, en það voru engir
smámunir.
AF STAÐ!
JjAÐ vandamál, sem allir
Iiöfðu bugsað mest um, var
möguleikinn fyrir því, að seg-
ulmagnaðar bljóðbylgjur gætu
myndazt á leiðinni og lirist vél-
ina í sundur. En það er ekki
bollt að velta slíkum lilutum
fyrir sér, sízt af öllu, þegar sjálft
ferðalagið er byrjað. Flugmað-
ur, sem ekki getur liaft stjórn
á sjálfum sér og útilokað allt
víl úr liuga sínum, er ekki fær
uni að sinna starfinu. Ég vís-
aði því á bug öllum bættuleg-
uni bugrenninguni.
Ég lieyrði ógreinilega í loft-
skeytatækjum mínum. Áböfn-
in á B-29 talaði við flugvalla-
stöð. Mér fannst það vera í mik-
illi fjarlægð.
I 20 000 feta bæð beyrðist
í flugturnimnn á flugvellinum:
HEIMILISBLAÐlP
— Muroc-flugturninn kalb'r'
átta—núll—núll. Hvenær tevt
ið þið að slíta samfloti?
Ég lieyrði flugstjórann svar;l'
— Eftir fimmtán mínútur.
A
Nú átti ég annríkt við 11
koma ölluin tækjununi í saii’-
band. Það voru um það l"1
fimmtíu smáhlutir, sem ég var
að brevfa til. Einnig koin
mér í fast talsamband við B-24
Ég var aðvaraður á fii)'1"
mínútna fresti. Fyrst byrja0
ég á því að atbuga súrefnlf'
og brennslutækin. Ég fullvi8®'
aði mig um, að öll tækin vnerl1
í fyllsta lagi.
Að lokum, er ég liáfði atln*?'
að allt eins nákvæmlega og i,,ef
var unnt, talaði ég í loftskeyta'
tækið: Hef vfirvegað aH*’
er tilbúinn að taka við stjór"'
Allt í lagi, sagði fhigstj°r'
inn. Eftir þrjátíu sekúnd"r
yfirgefum við þig.
Við vorum 26 000 fet upP"
Ég fann sprengjuflugvélina 1?P
ast, eins og bún væri að f:ir‘
yfir fjall.
Ni'i stakkst B-29 niður á ne^
ið. Hraðinn varð að vera
940
mílur á klukkustund, til þtr
að X-1 gæti flogið upji á ei‘r'1'
spýtur. Innan skamms muiió"
flugvélarnar losna bvor frá ai"1
arn.
Fimmtán sekúndur.
greij) með höndunum um l:l'
in og hlustaði á flugstjóra"1
telja: — 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4
3, 2, 1, AF STAÐ!
X-1 losnaði ekki strax. píl
iiiundu ef til vill líða tvær s",
úndur. Taugar niínar voru )4
sjienntar. Hvers vegna í ósk°I
unum losnaði hún ekki? É(! íP
djúpt að mér andaim og k"
aði: — í liamingju bænui"
u
k-
HEIMILISBLAÐIÐ
eittbvað þarna iijijií! En þá
1,rapaði ég niður.
Það var eins og sólin væri rétt
'ja mér. Hún skein svo björt
1,111 í klefann til niín að ég varð
'' kipra saman augnalokin.
bigvélin stakkst á nefið. Ég
(‘kk) sjónina aftur og gat átt-
aS mig á hlutunum. Ég liafði
ljórn á öllu og setli einn rak-
ettuinótorinn af stað. Fhigvél-
ln kipptist við eins og lifandi
'era og þaut af stað upp í liim-
lngeiminn. Þótt ég væri fastur
'•ð sæti mitt, fannst mér líkl
°t- þungur vörubíll liefði ekið
*nig. Ég kij)j>tist til af beljar-
Ég setti annan rakettumót-
lr "f stað, en um leið kom ég
1)1 r sem bezt fyrir í sætinu.
Lppl I BEÁUM
bimingeimnum
þEGAR þetta skeði, var B-29
langt að baki mér. Ég var
(. 111111111 í sönni bæð og þegar
|4|l'yjaði að lirapa niður, og
p alrani í boga upp á við.
j.j1' 'c,r 1 ágætu skajii. Nú var
H|. ^'in algjörlega undir
"ni stjórn. Ég veitti því at-
HVtrJj rtn 1 , •
1,1 kl' 30 sk,llllngarvit mín voru
r. 11 næniari en venjulega.
ll' f‘\' ,
^ tU(»i nákvæmar gætur á
Það fór ekkert fram bjá
nier.
Oð
er
eg
11111 nálgaðist ég þá bæð,
fuj| e atti að setja vélina á
ha “/-ð- Það voru liðnar um
sk'| i' 1 se4,,1,dur síðan ég
. 1 11 við B-29. Á fullri ferð
Ltiir X.l
ef ' v 1 sureinis- og brennslu-
átii Upp 11 lu,lfri þriðju mín-
liii •''dr eií llui flugið, liafði
,lllnmn verið bjartur og
blár. En eftir -því sem liærra
dró og loftið þynntist, sýndist
liann myrkari og hjúpaður
purpuralitri slæðu. Milljónir
stjarna komu í 1 jós. Tunglið
var bvergi sjáanlegt, en sólin
skein í allri sinni dýrð.
Nú var aðalferðalagið að
befjast. Nálin á braðamælinuni
var komin frambjá 0,9. Það
þýðir 90% af þeini liraða, seni
hljóðið fer. Mælir þessi er
sjálfvirkur og lireyfist eftir
hitabreytingum og loftþrýst-
ingi. •
HRAÐAR EN HLJÓÐIÐ
¥¥R AÐ AMÆLIRINN liækk-
aði sig iij)j) í 0,95 og 0,98.
Ég liafði aldrei flogið jafn liratt
áður; ég var á leið að kanna
nýjan lieim. Ég sat við stýrið
á flugvél, er flaug með hraða
bljóðsins. Það var eins og ég
væri liluti af þessu furðuverki
mannanna.
Taugar mínar voru full
þandar. Á hverri stundu gat ég
búist við, að vélin splundrað-
isl í sundur. Einmitt þegar þess-
um liraða var náð, liafði Havil-
ands flugvél brezka flugmanns-
ins sprungið í milljón bluta.
Allir útreikningar okkar og
áætlanir böfðu verið miðaðir
við þetta takmark. Ég man,
að ég hngsaði: Ef það skeð-
ur, þá er stundin komin.
Nál braðamælisins var komin
\ fir 1,0, og bún bélt áfram
uj)j). Ég flaug liraðar en
bljóðið.
Það gæti verið nógu skemmti-
legt að segja, að ég bafi Ijóm-
að af ánægju á meðan bljóm-
sveitin lék „Dixie“, en sannleik-
urinn er sá, að ég var í svo
mikilli geðsbræringu, að ég
ég veitti því tæpast atliygli, að
ég bafði náð takmarkinu. Öll-
um fyrri flugmetum var hnekkt.
Engin flugvél bafði nokkru
sinni farið hraðar en X-1 fór
á þessari stundu.
Það var liðin bálfönnur mín-
úta af flugtíma mínum, og átti
ég þá eina mínútu eftir. Ég
hugsaði nú eingöngu uni það,
livað ske mundi á næstu sex-
tíu sekúndunum.
Hendur mínar og fætur voru
í fullu lagi, og eyrun héngu
að minnsta kosti ennþá á liöfð-
inu. Vélin var óskemmd.
Það var erfitt að dæma um
hraðann. Mælirinn liélt áfram
að tilkynna mér, að enginn
maður hefði nokkru sinni flog-
ið eins hratt. En ég varð ekki
var við þenna mikla liraða, vél-
in hreyfðist ekki. rétt eins og
hún stæði kyrr. Maður getur
ekki greint liraða, nema bann
sé borinn saman við einhvern
hlut, er stendur kyrr. Ég liafði
ekkert að miða við þarna ujipi
í báloftunum.
Það var eins og þungu fargi
væri létt af mér, þegar mínút-
an var liðin. Allt bafði gengið
samkvæmt óskum. Ég sá, að
brennsluefnið var að eyðast og
dró því inn rakettuhylkin.
Hraðinn minnkaði svo skvndi-
lega, að það var áþekkt og bíl
væri liemlað. Þegar brennslu-
efnið var upjiurið, var það af-
leiðing liins mikla liraða og
þyngdarlögmálið, er béll mér
uppi. Ég renndi vélinni niður
á við. Það var eins og ég væri
í dauðs manns gröf. Slík voru
viðbrigðin.
Frb. á bls. 102.