Heimilisblaðið - 01.03.1951, Síða 3

HEIMILISBLAÐIÐ
40. árgangur, 3.—i. tölublað — Reykjavík,, marz—apríl 1951
Eyþór Erlendsson
FERÐA8AGA
pYRlR
eg
allmörgum árum var
eitt sinn að vorlagi
staddur á Þingvöllum. Var þá
mJ°g drungalegt þar um að
l'tast. Stórfellt regn dundi
öðru hverju úr loftinu og svip-
þungur þokumökkur byrgði
nálega fyrir alla fjallasýn.
Hvaðeina fékk á sig myrkan
SVlp. Landið umhverfis virtist
Itúa yfir einhverjum uggvæn-
legum leyndardómum, sem tor-
'elt myndi að kanna til hlít-
ar. Úfin hraun, gínandi gjár
°g einstaka, skuggíegt fell, er
stöku sinnum gægðist út úr
þokufarginu, sem annars um-
lukti það, var þó hið helzta,
er augun fengu greint. — Slíkt
tnnhverfi er eigi vel til þess
bdlið að y]ja vegfarandanum
°g fullnægja fegurðarþrá hans.
En það hafði þó einhver lokk-
Jndi áhrif á mig, svo að mig
|ysti jafnan síðan að koma
þ*ir öðru sinni og þá við betri
skilyrði.
þeirri ástæðu lagði ég
l,PP í aðra Þingvallaför fyrsta
' í'" júlímánaðar síðastliðinn
þ' e> 1950). Veðri var þá liátt-
® mjög á annan veg en í
>rra skiptið. Að vísu voru
skýjadrög um himinhvelið hér
og þar og örlitlar skúraleið-
ingar í suðri. En að öðru leyti
var bjart yfir öllu, hvert sem
litið var, og fjöll og grundir
lauguðu sig í geislum sólar-
innar.
Um bádegisbil er ég staddur
austanmegm Sogsins, drjúgan
spöl fyrir neðan Ljósafoss,
liinn mikla orkugjafa, sem
knýr mestu rafstöð á landi
líér. Ég sá orkuverið fram
undan mér og nálgast það
stöðugt, þótt ferðin sækist
seint. Vegurinn liggur yfir mis-
liæðótt land, sem auk þess
hallar injög til suðurs, eða í
gagnstæða átt við leið mína.
Farartæki mitt, sem er reið-
hjól, er því næsta hægfara
þennan hluta leiðarinnar og
verð ég að ganga margan spöl-
inn, þar sem halli landsins er
mestur, með það í eftirdragi.
En ég hef nægan tíma til um-
ráða og læt mig því þennan
seinagang litlu skipta, enda er
hugurinn bundinn við fegurð
náttúrunnar, sem livarvetna
gefur að líta.
t fjarska rísa tígúleg fjöll á
flesta vegu. En önnur nálægari
fjöll eru þó meira áberandi.
Hið næsta mér er Búrfell, lít-
ið, einstakt fjall. Skammt frá
í suðri blasir Ingólfsfjall við,
með snarbröltum hlíðum og
mikilúðlegum hamrabeltum.
Er það einkar svipmikið og
fagurlega mótað. Mörg önnur
fjöll vekja athygli rnína, þótt
eigi verði þeirra getið hér.
Beggja vegna meðfram vegin-
um er víða lágvaxinn trjágróð-
xxr og ýmsar tegundir blóm-
jurta breiða þar út blöð sín
mót ylgeislum sólar og dýrð-
arljóma. Er land þetta blóm-
legt yfir að líta og loftið mett-
að gróðurilmi, svo að ég get
teygað bann lotulangt.
Athygli mín tekur nú mjög
að beinast að Soginu, sem
streymir þarna til suðurs með
miklum þunga. Dálítinn spöl
fyrir neðan Ljósafoss og orku-
verið þar sé ég móta fyrir