Heimilisblaðið - 01.07.1951, Side 19

102
HEIMILISBLAÐlí’
Vigfús Guttormsson:
KVÆÐI
flutt við skólauppsögn á Búðum 1938.
Um 1<>Æ og ég kvéö ykkur, kærustu vinir,
kaupstaSarbúanna dœtur og synir,
œtla ég oð ge/a ykkur línur í ljó<5i,
er líklega munuS þió geyma í sjó&i.
Fjársjóóum safnió æ fögrum og dýrum.
Framgangi'8 ávallt í hreinleika skýrum.
Félagslíf eflió og haldizt í hendur
hér meðan feróizt um jarólífsins strendur.
Menntanna veginn ef ratift fn8 rétta
og reyni'S a<5 keppa <ió markinu setta,
f)á hljótift <ió vinnd ykkur sœmdir um siðir
og sitt hvaft, er manndóminn göfgar og prýfiir.
Þifi anda' ykkar hefjift í hœfiir mót sólu
og hugleiSiS muninn á degi og njólu.
A8 vizkunnar blómi þi8 vel skuliió hlúa,
í velgengni og þrautum á skaparann trúa.
Ég óskd ykkur hamingju á óförnum vegi.
Alvaldur gæti ykkar hverjum á degi.
Hans blessaSa Ijósifi, þaó lýsi’ ykkar hjörtum
og leiöi dö sælunnar heimkynnum björtum.
um við staddir á honum lengra
upp me?i fljótinu fyrir liandan
það, því að þar eigum við
stöðvar. En þá reis beljandi
alda og hreif batinn með sér
út í fljótsstrauminn. Og því
meira sem við strituðumst við
að'snúa bátnum til sama lands
aftur, því lengra bar bann frá
landi og hingað alla leið. t
allan dag böfum við verið að
berjast við að liamla því, að
hann lenti liérna. En það er
eins og einbver yfirnáttúrleg-
ur kraftur bafi borið liann
og beint bonum bér að landi.
Loks gáfumst við upp við það
fyrir kliikkutíma og bundum
liann fastan við tré á bakk-
anum. Reiðist okkur eigi,
herra! Jafnskjótt sem fljótið
sjatnar aftur, þá skulum við
koma honum á sömu stöðv-
arnar aftur.
— Það er ágætt, góðir báls-
ar! sagði ég. Ég skal gerast for-
maður bátsins; ég bef leyfi
stjórnarinnar að nota sérbvað
það, sem hún á á leið minni.
Þið skuluð fá gott kaup og

bréf með til höfðingja ykkar'
og mun það greiða úr ölb1"1
vandanum.
Hver bafði skipað fljótsöl^'
unni þenna sama morgun,
brífa bátinn úr lægi og bef'1
Iiann margar mílur niður eft>r
fljótinu, og gera allar tilrau'1'
ir bátsmannanna árangursla115'
ar og láta liann svo að loku111
lenda í þessu litla flóðviki, þaI
sem við komum niður að flj°*
inu ?
Hver var það annar en fl1
sami, sem bafði skipað okkur
að fara þessa för, bann, seI11
Iiafði sagt: — Snúið af lel^'
til Godavery, og þar er ykkur
bjálp búin.
Og ég hneigði böfuð 1111,1
og þakkaði Guði með un<b
un og lotningu.
Ég fór nú óðara að búa
undir, svo við gætum tjabla
yfir okkur í bátnum og bu1
okkur náttstað, og síðan far1^
með bátnum daginn eftir n'1'
ur eftir fljótinu, þangað sel1'
ferðinni var upphaflega heih^'
Og nú konni ]iúskarlar11,r
og öll lestin og alla rak í roga
stanz. En við landa mína sa^'
ég þetta eitt: — Guð befl,r
beyrt bænir okkar og þetta ct
svarið lians —, því að ég vlírl'
að þeir böfðu líka verið a
biðja á göngunni, eftir Þa
er ég bafði riðið á undaU'
Og Chamberlain lýkur 6'
frásögninni með þessum °r
um:
Margur einn, sem enga
beyrslu hefur reynt, bneyks
ast ef til vill á sögu m111’1
og efast um, að bún sé sÖU11
En við förunautarnir fiirlf
vitum, að Guð heyrir b<vn'r
Bjarni Jónsson þýdd1.
11EIMI LI S B L A Ð IÐ
103
Tvær ljóðabækur
cftir Maríus Ólafsson
JJEIMILISBLAÐINU liafa borizt
. tvasr ljóðabækur eftir Maríus
0 arss011- Hin fyrri heitir VitS hafið
yf koui út árið 1940, en liin síðari
ta8r»ður Og kom út árið 1950.
a(, ein,>lisblaðinu er ljúft að vekja
(v . a 1 lesenda sinna á þessuin
hajímUr lúlu bókuni, ef þær skyldu
. * Grið fram lijá þeim í því
a flóði bóka, sein boðnar bafa
verið t'l í
0 111 kaups undanfarin ár. Bæk-
sér ^ ariUsar láta ekki mikið yfir
á í . ær bafa ekki verið auglýstar
.Hn^'buii né hálfum síðuni dagblað-
d-a ekki liafa ljóðafróðir rit-
né Ur ir beldur varið niiklum tíma
jjó^msvertu f að kynna þær fyrir
til U,|'nu"i. Maríus gerir ekki kröfu
sig * kallast stórskáld, hann lætur
CUSU máli skipta meira og minna
6Li|"|.|IPl'art úzkubrölt hinna yngri
■ið U’ 011 bann lætur sér nægja
hlj'kla um þau viðfangsefni, er
a Mls staðar við honum, svo
"llum þeim, er óbrjálaða at-
8eni
Vovj18gáfu hafa. Hann ýrkir um
sjó 'L UlU s"lskinið og sjóinn, um
oKSn-nara og báta á Eyrarbakka
h'ð11111’ Sem b'ika sér í fjörunni
l'át S ^leSS n,e® eftirvæntingu, að
n8ar n'r komi að landi. Ljóð Marí-
i,t , Cru bverju barni auðskilin, eng-
and|ttlrra eru þannig gerð, að les-
i he- Þurfi a<I herjast við að botna
>"n e"n’ bangað til hann er kom-
Upp 11 eb höfuðverk og gefst jafnvel
8Vo ’ Cn®» nær um innihald þeirra,
kj0saStUl ýmis hinna yngri skálda
skal i sen>ja ljóð, ef ljóðagerð
aft kaHa. Maríus ríi:
sið. n
góðuin
rímar hvert ljóð
°K gömlum, íslenzkum
»g si, , ruuar vel, oft mjög vel
n<!ui,i dýrt. Til eru þeir, vafa-
aun
Bloð píslarvottanna ----------
Atburðir frá Kóreu
Víða uni heim, sérstaklega í Ameríku, haja menn heyrt söguna ttm
kommúnistaleiðtogann 19 ára, sem skaut tvo syni prests nokk/irs í
Sinchon í Suðvestur-Kóreu. Hann hafði, ásamt nokkrum skœru-
liðahópum, framið hermdarverk í þorpum og myrt kristna menn
í héraði einu allt jrá árinu 1945. En endalok sögu þessarar liafa
ekki orðið heyrum kunn.
i Ð aflokinni gattmgæfilegri
rannsókn var ungi skæru-
liðaforinginn tekinn til fanga
og leiddur fyrir dómstólana.
Þegar dómarinn liafði blýtt á
framburð vitnanna, bjóst hann
til að kveða upp dauðadóm,
en þá stóð upp presturinn, fað-
ir piltanna, sem binn ákærði
hafði myrt. — Það getur ekk-
ert gott af því leitt að drepa
þennan mann, sagði bann. Ég
legg til, að ltann verði feng-
inn mér til umsjár, svo að
bann megi verða fvrir kristi-
legum áhrifum.
Dómarinn varð undrandi, en
laust, sem munu finna skáldskap
Maríusar sitthvað til foráttu og geta
bent á dæmi um ein og önnur mis-
tök. Víst er um það, að ljóð Marí-
usar eru ekki gallalaus frekar en
svo mörg önnur mannanna verk, en
enginn skyldi láta það fæla sig frá
lestri þeirra. Kostir þeirra eru það
inargir og veigamiklir, að lesand-
anuin veitist létt að fyrirgefa höf-
undi, þótt hann rekist á stöku blá-
þráð á milli.
Hér er hvorki tími né rúm til
að skrifa um liverja hók fyrir sig,
en þeim tilmælum skal að lokuin
heint til þeirra lesenda Iieimilis-
blaðsins, sem ljóðum unna, að þeir
láti sér ekki sjást yfir bækur Marí-
usar. Engan þarf að iðra þess að
hafa haft andlegt samfélag við hann
eina kvöldstund.
T. Ó.
féllst á tillöguna. Ættingjar
unga kommúnistans urðu svo
frá sér numdir af lirifningu
yfir þessu kærleiksverki hinna
kristnu manna, að þeir fóru
þess á leit, að dóttir prests-
ins, 15 ára að aldri, fengi að
dvelja bjá þeim um tíma til
að kenna þeinx kristna trú.
Ættingjar kommúnistans voru
ríkir og böfðu því vel efni
á þessu, en presturinn fátæk-
ur. Stúlkan féllst á þetta, því
bún var fús til þjónustu við
Drottin sinn, enda þótt liún
bæri nokkurn ugg í brjósti.
Næsta sunnudag kom liún
með alla ættingjana til kirkju,
og smám saman snerist öll
fjölskyldan til kristinnar trúar.
Presturinn koxn í alla staði
vel og vingjarnlega fram við
manninn, sem myrt liafði syni
lians, og tókst honum að lok-
um að snúa bonum til Krists.
I öðrum bæ í Suður-Kóreu
skutu skæruliðar konunúnista
nýlega einn af meðlimum safn-
aðarins, og nótt eina stöðvaði
maður, vopnaður byssu, kristna
konu úr söfnuði Presbýteríana.
Komnxúnistinn sagðist skyldu
drepa ltana ef bún afneitaði
ekki kristindóminum, en er
bún neitaði því, stillilega og
óttalaust, varð maðurinn ótta-
sleginn og lagði á flótta.
Svensk Veckotidning.