Heimilisblaðið - 01.07.1951, Qupperneq 28

112
HEIMILISBLAÐÍ*1
Bókamenn
Þegar þyngist fyrir fæti og þér verðið að tak-
marká bókakaupin, þá er enn meiri þörf en áður
að vanda valið.
Ef þér hafið ekki ennþá eignast eftirtaldar bæk-
ur, þá eignist þær meðan þær eru fáanlegar:
Ljóðasafn Einars Benediktssonar.
Islenzkir þjóðhættir Jónasar frá Hrafnagili.
Ljóð Jóns Magnússonar (Bláskógar).
íslenzk úrvalsljóð (12 bindi í alskinni).
Sögur ísafoldar.
Bólu-Hjálmar.
FÁST IIJÁ BÓKSÖLUM UM ALLT LAND
Bókaverzl. Í8AI7OLDAR
síiiu, grét hún ennþá nieiru. Kinn-
ur hennur brunnu ennþá af sárs-
auku eftir höggið. Sársaukinn mundi
aidrei liverfa, þótt hún fyrirgæfi
Elisabetu af heiluni hug.
Tilfinningar sínar gagnvart Jolin
Carriek hafði hún ekki einu sinni
þorað að viðurkenna gagnvart sjálfri
sér. Itún liélt, að þær hefðu legið
svo djúpt grafnar í liuga hennar,
en hafði hún sanit koinið upp um
sig? Hún hafði aldrei gert sér
minnstu vonir uin að aðstæðurnar
yrðu á aðra lund. Hún var ánægð,
ef hún aðeins mátti vera í nálægð
hans, sjá hann og heyra hann tala.
Hún var ánægð, ef hún aðeins niátti
gera það fyrir hann, er hún gat,
og þegar hún gat látið sér nægja
það, hvers vegna gal Elísahel þá
ekki unnt henni þess? Elísahet, sem
átti hann .. .
Rafaelu átaldi sig fyrir, að hugur
hennar væri fullur af heiskju. Hún
þurkaði sér uin augun — en hjarta
hennar liélt áfram að gráta.
Framli.
Þar sem kærleikurim1
er, þar er Guð
Frh. af hls. 99.
get»
sínu. Hann signdi sig.
upp gleraugun og fór að ^
guSspjallið þar sem bók'1’
liafði opnazt, og efst á síðú1'11’
las liann:

— því aS hungraSur vcá e.
og þér gáfuS mér afi e,a,
þyrstur var ég, og þér
mér aS drekka; gestuT
ég, og þér hýstuS mig
Og neðst á síðunni las
— svo framarlega sem Pj,
hafiS gert þetta einum PesS
ara minna minnstu br<f
&
þá hafiS þér gert mér P
Og Martin skildi, að di'"111’^
nr hans hafði rætzt, og 3
Frelsarinn hafði
raun oi-
veru komið til hans þelllia'
dag, og að hann liafði I’0'
liann velkominn.
ðið
SKRÍTLUR
tit"
Tvær niannætur voru á gang1 Va
Hv^9
„rúntinn“ í frumskóginuin.
ciania var þaö sem ég sá ine'
ð t>®r
í gærkvöldi? spurði annar þeirril'
— Það var engin datna, s'*1
ar"1
hinn. Það var kvöldinaturinn 11,1

o t
Presturinn hnyklaði hrýnn"r
sagði: — Hef ég ekki séð yð"1 1
hverntíma áður, sonur sælF?
Ég er nú liræddur uiH
sagði gesturinn. Eg er kominn ^
að til þess að spyrja yður.
|)3'
þaö sé heiðarlegt að græða
liiuF
jn"1
f"
glappáskotum annarra.
..iAnrl^1’
— Nei, það er mjög óheió"r
sagði presturinn með áherzlu- ^
Það var gott, sagði ge
vstur>"
Hvað segiö þér þá um að
eU‘|,,f'
greiða mér peningana, sem <'f?
ét
aði yður fyrir hjónayígsluna
sex mánuðum?
fyfir