Heimilisblaðið - 01.05.1973, Qupperneq 42

gerald, eins og við vorum vön að kalla liana,
liefur yndi af að sjá um veizlur, svo að það
líður sjálfsagt ekki á löngu, áður en hún
heldur móttökusamkvæmi fyrir yðr.
Jocelyn varð mjög kvíðin við þá tilliugsun,
því að væri það nokkur manneskja, sem hlyti
að hafa andiið á lienni, þá Iilaut það að vera
frú Fitzgerald, móðir Luciens, Blaizes og
Arthurs, sem öllum þrem hafði verið gengið
framhjá vegna hennar.
Seinna um kvöldið liætti að rigna og síð-
ustu sólargeislarnir vörpuðu geisladýrð sinni
yfir Fairliaven. Hún stóð við einn gluggann
og Iiorfði út yfir garðinn og umhverfið og
hún gat enn ekki skilið, að hún væri nú
stjórnandi hér, að hún gæti, setzt hér að,
ef hún vildi, hefði efni á að fá óskir sínar
uppfylltar og allt í einu gleymdi hún á-
hyggjum sínum.
Hanna bar fram miðdagsmatinn í borð-
stofunni og Jocelyn minntist þess,' að þessi
stofa hafði vakið sér mikla virðingu og lotn-
ingu, þegar hiin var barn, að sumu leyti
vegna stærðarinnar og að öðru leyti vegna
allra hinna dýrmætu silfurmuna, sem alstað-
ar var stillt upp. Nú var það með annarri
tilfinningu, sem liún litaðist liér um. Þykkt
teppið, þungu flosgluggatjöldin, dýrmætt
postulínið, allar litlu gifsmyndirnar og fjöl-
skyldumyndirnar, allt verkaði þetta þriigandi
á hana, en jafnframt fannst lienni það gefa
til kynna tíma, sem væri liðinn lijá.
En þegar hún leit út um gluggann, fannst
henni hún aftur verða glöð og sér létta um
hjartað. Falleg sýrenutré bærðust við glugg-
ana, dásamlegt lavendel-limgerði óx alveg
niður að kálgarðinum og magnolíutré í miðj-
um grasvellinum ljáði garðinum ævintýra-
svip. Bak við garðinn sáust grænar liæðir
svo langt sem augað eygði og langt í fjarska
runnu þær saman við fjöllin. Fyrir framan
garðinn sást liafið.
Aður en Jocelyn gekk til sængur, stóð hún
við opinn gluggann og naut fersks sjávarlofts-
ins og dásamlega blómaihnsins og þetta hvort
tveggja var sem balsam fyrir æstar taugar
hennar.
Leðurhlaka flaug framhjá henni og upp
undir þakskeggið á húsinu og ugla vældi í
fjarska.
Jocelyn stóð og liorfði liugfangin á liið
fagra landslag og liún naut hins friðsæla
blæs, sem alls staðar ríkti. Það voru við-
brigði frá því ærandi skarkalalífi, sem hún
liafði verið vön í litlu tveggja herbergja í-
búðinni sinni í miðri London og frá æði-
bunuganginum á skrifstofunni.
Hinum megin við hæðardragið sá liún, að
skein ljós og liún braut heilann um, hvorl
þetta væri Mount Clodagh. Þegar hugsim
hennar náði þangað, mundi hún líka eftir
Lucien Fitzgerald og við það hvarf liroki
hennar nokkuð.
I tíu ár liafði þessi maður verið öryrki. í
tíu ár liafði liann aðeins getað Iireyft höfuð
og hendur og var algerlega háður þjóni. Og
engu að síður sýndi andlit hans engin merki
þeirra þjáninga, sem hann lilaut að hafa
gengið í gegnum. Hann hafði bersýnilega til
að bera innri kraft og styrk, sem fólk hlaut
að dást að.
Hún var ákaflega döpur og þegar uglan
vældi aftur, fékk hún liroli og hún lokaði
glugganum í flýti og gekk inn í stofuna.
Framhald.
Kopernikus breytti skoðunum
manna á umheiminum. í til-
efni af 500 ára fæðingu hans
er haldin mikil sýning í Var-
sjá á ýmsu er lítur að hugðar-
efni hans. Mennirnir eru að
skoða persneskt-arabiskt
hnattlíkan frá árinu 1279, sem
safn í Dresden lánaði á sýn-
inguna.
114
heimilisblaðið