Heimilisblaðið - 01.05.1973, Síða 49

Kalli og Palli eru oft fljótir að eyða vasapen-
ingum sínum. „Við verðum að tæma alla vasa
og gá hvort ekki leynast einhvers staðar", segir
Kalli. Peir snúa nú vösunum við árangurslaust.
„Já, en við eigum sparigrís", hrópar Palli glað-
ur. Peir brjóta nú grísinn með hamri og telja
peningana. Ein króna — tvær krónur — tvær
krónur og tuttugu og fimm aurar. „Við verðum
að kaupa nýjan sparigrís fyrir eitthvað af pen-
ingunum", segir Palli. En sparigrísinn kostar
meira en við eigum, svo að við verðum að fara
betur með vasapeningana, sem við fáum næst.“
,.Ég held að fuglunum þyki vænt um litla þakið,
sem við búum til handa þeim, þá vökna þeir
nefnilega ekki, þótt rigni“, segir Kalli. Hann og
Palli nota síðdegið til að flétta stráþak og setja
Það síðan yfir fuglabrettið utan við gluggann.
Peir bíða með eftirvæntingu til að sjá viðbrögð
fuglanna, þegar þeir sjá að þeir hafa eitthvað að
skýla sér undir. Og strax og fer að rigna kem-
ur fugl fljúgandi að brettinu. Bangsarnir verða
fyrir vonbrigðum þegar fuglinn flýgur á brott
með stráþakið á höfðinu.