Heimilisblaðið - 01.03.1975, Blaðsíða 16

inn náungi, sem eikiki átti skiliö’ þær til-
finningar, sem iiún bar til hans.
Eini ljósi punkturinn var þó sá, að
þaiu höfðu ekki hiist mjög oft, og slúör-
ið hafði ekki náð á þeim neinum tökum.
Sir Jeremy grunaði ekki hið minnsta,
og svo var að sjá, sem allt myndi renna
út í sand. gleymskunnar.
Þetta hafði átt sér stað fyrir tdu ár-
um, og frúin héit að þetta væri búiö og
gleymt. Nema hvað, ungl maðurinn
hafði aftur skotið upp fcollinnm fyrir
einu ári. Hann var nú lentur í mifclu
basli, og í ljós kom, að þegar hann hafði
endursent bréfin hennar forðum, þá
hafði hann haldið einiu eftir — að vísu
aðeins lítilli orðsendingu, en þannig
eðlis að hún gat vakið meiri tortryggni
en öll hin bréfin, að minnsta fcosti ef
hún væri lesin af afbrýðissömum eigin-
manni.
Hún hafði e'kki saknað þessarar orð-
sendingar, þegar hún brenndi hinum
bréfunum, en nú sýndi þrjóturinn henni
miðann atarna og hótaði að koma upp
um hana og valda hneyfcsili.
í heiit ú jós hún í hann peningum,
þangað til hún hatfði ekfci meira hand-
bært, og iþað lét hún hann heyra. En
svar hans að tverm vikum liðnum var
úrslitakostur, vélritað bréf. Þar var
þannig á málum haldið, að ekfci var
hægt að afhjúpa sendamda sem gjald-
þvinganda. Hann tilkynnti iheinni, að áð-
ur en þrír dagar væru liðnir, myndi
þetta bréf hennar fyrirfinnast á leyni-
legum stað á heimili hennar þar sem
Sir Jeremy gæti haft aðgang að því, og
hægt væri að láta Sir Jeremy fá vit-
neskju um felustaðinn, annaðhvort
skriflega eða í síma.
í skelfingu sinni gerði hún úrslitatii-
raun til að safna saman fé, sem farið
var fram á, og með þessa upphæð í
töskunni gekk hún inn í vinmustofu
manns síns einn daginn til þess að svara
símanum, sem hringdi. En þar sem
hún sat við skrifborð eiginmannsins,
fcom hún auga á umslag eitt, sem var
nákvæmlega samskonar og það, sem hún
hafði sjálf fengið frá kröfuhafa sínum.
Það var stíiað á Sir Jeremy, og sér til
skelfingar komst hún aö raun um, að
þegar var búið að opna það. Hún tófc
bréfið úr umslaginu og las það. Svo vai’
að sjá sem þetta væri ofur saklaus orð-
sending frá fornversiun til Sir Jeremy,
þar sem tilkynnt var, að Louis-Seize-
klukka væri fáanleg í versluninni, versl-
un minni. Gefin var nákvæm lýsing á
klukkunni, og bætt var við, að Sir Jer-
emy myndi óefað hafa áhuga á henni,
en hann yrði að tryggja sér hana sem
fyi’st, ef hann vildi ekki eiga á hættu
að hún lenti 1 annarra höndum.
Þetta ieit út fyrir að vera sakleysislegt
bréf, en sannleikurinn rann upp fyrir
henni 1 skyndingu, Bréfið var geymt í
klukkunni, og þannig var sú leið sem
þrjóturinn ætlaði að smygla því inn á
heimilið. Sir Jeremy myndi eflaust
geyma klukkuna imdh lás og slá, og hún
myndi ekki fá tækifæri til að rannsaka
hana nánar. En þegar klukkan væri á
annað borð komin inn á heimilið, væri
friður frúarinnar úti. Hún mátti bú-
ast við því, að eiginmaðurinn finndi
bréfið á hverri stundu. Hún var ekki
lengi að taka ákvörðun. Hún varð að
kaupa kiukkuna, áður en maður hennai’
fengi náð tökum á henni.
Þetta er ástæðan fyrir því, að hún
hraðaði sér til verslunarinnar, keypti
klukkuna og flýtti sér á brott með hana
af ótta við, að eiginmanninn bæri að
á meðan hún væri stödd inni hjá mér.
Hún hafði veitt því athygli, að einhvei’
elti hana, og hún óttaðist að það væri
hinn fyrrverandi aðdáandi sinn. Og af
ótta við, að hann myndi hrifsa af sér
klukkuna, hafði hún kastað henni út
í ána.
Þannig hljóðaði saga frúarinnar, og
52
heimilisblaðið