Heimilisblaðið - 01.01.1977, Síða 31

kílómetra fyrir utan bæinn, og skilaði
henni peningunum. Honum leið vel þetta
kvöld, þegar hann lagðist til svefns. Fæt-
ur hans höfðu fengið hreyfingu og sam-
vizka hans var létt og hrein.
I annað skipti, síðla kvölds, kom kona
nokkur inn í búðina og bað um hálft pund
af tei. Hann vó teið, hún borgaði það og
síðan yfirgaf hann verzlunina. En um
morguninn þegar hann kom, sá hann, að
á voginni stóð % punds lóð. Síðan hann
vó teið hafði hann ekki snert við voginni;
og hann var viss um, að konan hafði ekki
fengið nema helming þess, sem hún hafði
beðið um og borgað. Hann vó strax %
pund af tei, lokaði verzluninni og fór með
það til konunnar.
Áður en hann hóf störf dagsins vildi
hann bæta fyrir þessi mistök sín.
Þessi framkoma hans dró að honum
viðskiptamenn. Hverjum þeim, sem held-
ur því fram, að kaupmenn og verzlunar-
menn geti ekki verið heiðarlegir í starfi
sínu má benda á fordæmi Abrahams Lin-
colns.
Kraftar hans komu honum líka oft í
góðar þarfir.
Eitt sinn kom inn í verzlunina versti
slagsmálaseggur, einmitt þegar Abe var
að afgreiða nokkrar konur. Hann ruddi
úr sér klúryrðum og blótaði ákaft, án
þess að taka tillit til kvennanna, sem inni
voru.
Abe beygði sig fram yfir afgiæiðslu-
borðið og sagði:
„Þegiðu! Talaðu ekki svona ljótt.“
En hinn vildi ekki láta sér segjast, held-
ur varð hann ennþá ruddalegri í orðum
og framkomu.
,,Ég hefði gaman af að sjá þann, sem
þorir að banna mér að tala. Mig hefur
lengi langað til að gefa þér duglega ráðn-
ingu,“ hrópaði hann til Abe.
„Bíddu við, þangað til konurnar eru
farnar, þá skal ég tala betur við þig,“
sagði Abe rólega.
Og þegar konurnar voru farnar stökk
Abraham yfir borðið og sagði:
„Nú skal ég kenna þér að tala öðru vísi
í viðurvist heiðarlegra kvenna.“
„Já, komdu hingað, langlöpp,“ hrópaði
hinn.
„Ef nauðsynlegt er, skal ég berja þig
duglega,“ hrópaði Abe um leið og hann
greip í kragamál áflogablegsins og varp-
aði honum út um dyrnar. En hann kom
inn aftur; þá kastaði Abe honum á bakið,
greip nokkrar brenninetlur á gólfinu og
nuddaði honum í framan með þeim, þang-
að til hann grenjaði af sársauka og sviða
og lofaði bót og betran. Abe náði því næst
í vatn handa hinum sigraða andstæðingi
sínum til að þvo sér úr.
En meðhöndlun þessi varð þess vald-
andi, að alvarlegar hugsanir komu upp
í huga áflogaseggsins. Hann varð að nýj-
um og betri manni og síðan stöðugt trú-
fastur vinur Abrahams
Einu sinni kom Abe að máli við skóla-
meistarann og sagði:
„Mig langar til að læra enska málfræði.
Hana hef ég aldrei lært.“
„Þú hefur víst ekki mikinn tíma til þess,
ef þú átt að stunda vinnu þína,“ sagði
skólameistarinn.
„Jú, ég á þó frístund við og við, og svo
get ég lesið á næturna, þegar aðrir sofa.“
„Þú getur þó ekki breytt nótt í dag.
Með slíkum næturvökum afþreytir þú þig.“
„Það á ég gjarna á hættu. Ég vildi að
ég vissi, hvar fengist málfræði.“
Skólameistarinn vissi af manni, sem
átti málfræðibók. Heim til hans voru
tólf mílur.
„Hana skal ég fá að láni eða til kaups,
áður en ég verð miklu eldri,“ sagði Abe.
Og sama kvöldið gekk Abe hina löngu
leið og fékk málfræðibókina að láni. Hann
hafði hana opna á búðarborðinu og í hverri
tómstund sem gafst las hann í henni. Og
af nætursvefni sínum fórnaði hann henni
HEIMILISBLAÐIÐ
31