Hljómlistin - 01.10.1912, Qupperneq 5

MLJÓMLlSTIN.
3
til hann hel'ði lokið námi sínu, en hann
skuldbatt sig aftur á móti til, að taka við
barnaskólanum í Reykjavík að því búnu.
Siðan var Ólafur prestur Hjaltested íenginn
til að vera kyrr við skólann á meðan, en
liann fékk annan til að þjóna brauði sínu,
þar til er hann vitjaði þess. Þannig gafsl
þá Pétri færi á að sigla, þótt eigigætihann
stundað læknisfræði, eins og hann ætlaði
upphaflega, en þetta varð til þess, að líf
lians tók þá stefnu, sem það síðar hafði og
varð eins þýðingarmikið fyrir oss, landa
hans, eins og þegar er komið i Ijós. — Hann
sigldi héðan lil Iíaupmannahafnar um haustið
1837 og naut siðan kenslu á Jonstrup
kennaraskóla frá því í septembermánuði s.
á, til þess í aprílmánuði 1840.
Þegar hann kom til Kaupmannahafnar,
opnaðist fyrir honum nýr heimur eigi að
eins fyrir augum hans, heldur og fyrir eyr-
um hans. Hin inndæla sönglist birtist hon-
um nú í allri sinni fegurð og gagntók svo
huga hans, að hann gekk þegar fagnandi
undir merki hennar og varð hinn ótrauð-
asti liðsmaður hennar alla æíi siðan. En
þcssi fögnuður snerist brátt að nokkru leyti
í harm og gremju, er hann lnigsaði til þess,
að enginn hatði enn reynt til, að ílylja
þessa fögru lisl heim til ætljarðar hans, svo
að hún hafði algjörlega farið á mis við
hana og þar með allan þannfögnuð er hún
veilir, þegar lnin kemur fram í sinni réttu
mynd. Hann hugsaði til kirkjusöngsins hjá
oss, eins og hann var þá og rann til rilja
hversu afskræmdur og vanskapaður hann
var og hversu illa hann samsvaraði hinum
hátíðlega tilgangi sínum. Hann hugsaði lil
skemtisöngva vorra og mintist þcss, að Jreir
voru hér næsta fáir, að eins nokkur tví-
söngslög, einstök alþýðulög, meiraogminna
ófullkomin og svo hin fátæklegu rímnalög,
sem alment voru í mjög miklu afhaldi hjá
aljíýðu. Þetta aumlega ástand fósturjarðar-
innar fékk svo mjög á hinn viðkvæma og
tilfinningarnæma mann, að hann hét því að
gera alt, sem í sínu valdi stæði, til að bæta
úr því, og þelta heit efndi hann trúlega.
En ])ví var rniður, að hagur hans alla æfi
var svo erfiður, að hann gat eigi orðið að
jafnmiklu liði í þjónustu sönglistarinnar,
eins og hann óskaði. Hann varð jafnan að
hafa það í hjáverkum, sem hann vildi helzl
starfa að frá morgni til kvölds; en þrátt
fyrir það hefir honum þó tekisl miklu
meira, en hann bjóst við, og sannaðist það
fyllilega á honum, að sigursæll er góður
vilji, enda var vilji hans jafnan einbeittur
og ótrauður til Iivers sem var.
Þau ár sem Pétur var á kennaraskólan-
um í Jonstrup, lærði hann meðal annars
söng og' organslált; ensakirþess, hve margt
hann hafði þar annað að stunda, gat hann
eigi stundað þessar greinir eins og hann
óskaði, og fékk eigi aflað sér jafnmikillar
þekkingar á sönglistinni yflr höfuð eins og
hann vildi; gaf hann sig því sér í lagi við
sálmasöngnum, sem liann einkum hafði í
huga að hæta á fóslurjörð sinni. Ilið fyrsta,
sem hann gjörði i þessa stefnu mun hafa
verið það, að hvelja Reykvíkinga lil að
kaupa organ í dómkirkjuna, þá er hann
kendi sig mann lil að nola það við guðs-
Jijónuslugjörðina, og tóku þeir vel undir
þær tillögur hans; var nú kveðið svo á, að
kaupa skyldi organið og það koma til lands-
ins jafnskjólt og Pétur hefði lokið námi
sinu og hann siðan annast allan söng í
i dómkirkjunni. Þetta varð og svo. Hann
útskrifaðist úr skólanum í Jonstrup 26. apr.
1840 með góðum vitnisburði og' sigldi þá
þegar heim til íslands og kom til Reykja-
víkur 20. maí s. á. Organið kom og sam-
sumars til Revkjavíkur, og tók hann þá
þegar við organleikarastörfum og gegndi
þeim síðan lil dauðadags. Hafði hann þá
að eins 100 kr. i laun tvö fyrstu árin, en
úr þvi 200 kr. þangað til 1849, er breyting
kom á Jiað, sem siðar sltal getið. — Sama
sumarið sem hann kom út (1840) tók
hann við barnaskólanum i Reykjavik, en
Ólafur prestur Hjaltested fór til brauðs
sins; fékk Pétur 400 kr. i laun fyrir barna-