Heimir - 01.12.1906, Qupperneq 11

H EI M I R
179
meS hinum börnunum. „Marga unaSsstund heh eg liíaS í daln-
um þeirn arna", hugsaSi hann, „og víSa er hann fagur, þó hann
sé þröngur. HefSi hann veriS ögn breiSari, ögn meira land-
rými, þá hefSi eg hvergi fariS, enda þótt einhver ósýnileg þrá
knýi mig burtu og austur ytir fjöll. Eg flý þig dalurinn ininn,
og kem líklega aldrei aftur“. Svo sneri hann baki aS dalnum
og horfSi austur til fjallanna, er risu tignarleg og fögur upp af
heiöarflesjunni framundan.
ÞaS sýndist varla steinsnar yflr aS fjöllunum.en víst reynd-
ist göngumanninum vegurinn laugur og erfiSur. Nærri örmagna
náSi hann loks upp á hæsta fjallshrj'gginn. Þaöan var víSsýnt
og tilkomumikiS útsýni, ogfagnaSi göngumaSurinn yfir aS vera
þangaö kominn, því þangaS hafSi hann oft langaS. ÞaSan sá
hann móta fyrir dalnum feSranna, en úr þessari fjarlægS var
hann nú líkari dökkri skuggarönd en bygSu bóli.
Til austurs reis í fjarska annar fjallgarSur og hærri miklu
og ófrýnlegri en sá er hann nú var aS klifra yfir. ÞangaS stefndi
hann nú og þangaS náöi hann eftir langa mæSu. En margar
óvæntar hættur og þrautir mættu honuin á þeirri leiö. Fyrst
um sinn lá leiS hans yfir víSlendar heiSar-flesjur þar sem bjarg-
vænlegt var, enda fólk þar á stangli aS ,,reisa sér bygSir og
bú“. En ekki leizt göngiimanninum á sig þar, enda keyrSi
þráin hann austur og lengra austur og nær fjöllunum háu og
austur fyrir þau. Uin síSir stóS hann á fjallsröndinni hæstu.
Þaöan var meira víösýni, en hann haföi áBur getaö gert sér
hugmynd um, en kalt var þar og fokviörasamt.
Framundan, til austurs, reis upp hærri og ferlegri fjall-
garöur—svo ferlegur enda, ab göngumanninuin ægSi viö hæS
hvítgráu hnjúkanna, er voru huldir til hálfs í skýjunum. Já,
hann var ægilegur þessi fjallabálkur, en fær hlaut hann aö vera
huguöum manni og þrekmiklum.
Þegar niSur kom af þessum miögaröi fjallanna tóku viö
gróöurlausir sandar. Var þar brunahiti um daga, en napur
kuldi um nætur. Liöu svo dagar aS ekki fékst dropi af vatni,
nema beygt væri langt af leiö. Er nær dró jökulfjöllunum
miklu uxu torfærurnar meö klukkustund hverri. Farartálm-