Heimir - 01.12.1906, Qupperneq 20

t 88
I-I E I M I R
LESTU R
E F T I R
GEORG BRANDES.
Þaö er alltítt í útlendum blöðum, að menn eru beðnir aö
leysa úr þeirri spurningu, hverjar hundrað bakur séu beztar og
hentastar í gott bókasafn. Og svörin koma: Biblían og Ró-
bínson, Hómer, og Hóras, Dante og Shakespeare, Holberg og
Oehlenschlager, Goethe og Mickiewitz, Racine og Pascal, Ara-
ny og Petöfi, Carvantes og Calderon, Björnson og ILscn, Teg-
nér og Runeberg, á ýmsa vegu alt eftir því, hvar spurt var um
þetta og hverir svöruðu.
En einfeldni er það af báðum, bœði þeim sem spyrja og
svara, að ímynda sér, að völ sé á hundrað bókum, sem öllum
væru beztar.
Því ekki þarf inikla reynslu til að sannfærast um, aö jafn-
vel ágætustu rit hrífa suma alls ekki, en hafamikil áhrif á aðra,
og aðrit, sein mönnum finst mikið um í ungdæmi sínn, eru
einskisverð fyrir þá hina sömu, þegar þeir erú orðnir fullorf n-
ir. Það er nálega ekkert til, sem öllum og ávalt er gott að
lesa.
En þessu veita menn ekki mjög eftirtekt af því, að nú eru
svo fáir sem yfirleitt geta lesið, nenna að lesa og hafa gagn af
lestri sínurn. Lesturinn er að kalla íþrótt, sem smádeyr út, frá
því er hver hefir lært hana.
Af hundraði manna, sem kann að lesa, lesa 90 ekki annað
en blöðin. Þaö er lestur, sem ekki er þreytaiídi; menn hlaupa
yfir þá kafla, sem þarfnast íhugunar. Þcir sem lesa annað og
meira en blöðin, lesa venjulega svo, að þeir gætu eins vel
látið það ógert. Það er venjulegt viökvæði margra: „Það er
ekki til neins aö tala við mig um þá bók; eg hefi víst reyndar
lesið hana—að eg held—fyrir nokkrum árum-—en eg hefi þann
ágalla, að eg gleymi undir eins öllu sem eg les".
Flestir lesa án þess þeir veiti því mikla eftirtekt, sem þeir
eru að lesa. Svo mikið er vfst að þeir gleyma þvf sem þeir