Heimir - 01.12.1906, Qupperneq 35

H E I M I R
203
„Hvaö er það inesta, sem þér haíið nokkru sinni fengiö,
bræður mínir", spuröi prestur.
„Tuttugu og fimin dalir og fimtíu og fjögm cents", svar-
aöi eg.
„Já, vér skulum hafa þaö í huga; vér veröum aö reyna að
hafa þaö meira ef hægt er".
Svo messaöi hann bæði um morguninn og eftir hádegiö.
Ræðurnar voru báöar mikiö góöar, svo jafnvel bróðir Rikáll
varð meira en orðsins heyrandi. Hann hrópaði endrum og
eins: Aman, þegar prestur lýsti fordæmingu þeirri, sem ill-
gerðainenn eiga í vændum. f>ær voru voðalegar. En þaö gerði
okkur ósegjanlega mikið gott að heyra það, við vissuin hvort
sem var, að við tilheyrðum þeim útvöidu og þurftum engar á-
hyggjur aö bera. Svo kom kveldmessan. Litla kapellan var
troöfull og eg játa, aö þaö var sjón sem gladdi geöið.
Prestur talaði mikiö um kyrkjusjóðinn, og undir það síð-
asta fór hann að ympra rnáls á samskotunum. Alt í einu segir
hann mjög vingjarnlega og brosandi:
„Kæru vinir. Eg vildi að þcssi dagurgæti orðiö ykkur eft-
irminnilegur örlætisdagur. Oss er sagt að þér hafið aldrei
safnað meira en $25 nokkurn sunnudag ,enn sem komið er. Vér
veröum að gera betur í kveld. I morgun og nú eftir hádegið
hafa samskotin orðiö að samtöldu $15.36. Nú skulum vér
segja yður hvað vér skulum gera yður til upphvatningar, að þér
þess fúsari framberiö drottni yðar offur. Vér komurn hér í dag
með $5 seðil. Vér létum hann ekki á offurdiskinn í morgun;
vér létum hann ekki á offurdiskinn eftir hádegið í dag. En hann
er í vasa vorum enn. En ef þér nú hafiö simskotin upp í $45 í
dag, skulum vér gefa þenna seðil, svo það verði réttir $50. En
ef ekki", bætti hann við brosandi, „þá fer þessi seðill heim
með oss í kvöld, og þér sjáið hann aldrei framar. En syngjum
nú offursálminn, kæru bræður, og látið nú sjá hvað þér getið".
Páll djákni sat við hliðina á mér og gaf mér olnbogaskot.
„Þetta eru hans brögð", hvíslaði hann. „Nú skil eg hvað
þeir áttu við í Burchester,er þeir sögðu mér að hafa gætur á $5