Heimir - 01.12.1906, Blaðsíða 38

2 oö
H E I M I R
við til að borga J. Rikáll $5.00“, Svo var það dagsett og við
skrifuðum báðir undir.
Rikáll horfði á iniðann, dró svo upp dalina og eg lagði svo
saman upphæðina.
Við hröðuðurn okkur inn í kyrkjti. Presturínn var rétt að
enda við þegar eg fékk honurn miðann.
,,Er þetta rétt hjá yður?“
,,Það er, og lofum drottinn!“
Hann varð rauöur sem glóð í framan. ,,Eg—eg verð að
sjá það“, segir hann svo og roðnaöi altaf meira; ,,hvar eru
peningarnir?“ Eg færði honum diskinn og hann taldi.
,,Kæru vinir“, segir hann svo. „Sarnskotin í dag hafa
náð $45.07“.
,, Hallelujah!“ hrópaði allur söfnuðurinn. ,,Það hefði eg
aldrei hugsað“, sagöi hann með vandræðabrosi, ,,að þessir
$5 yrði hér eftir. En eg sagði að ef þér heföuð saman $45
skyldi eg bæta viö svo sanrskotin yrði $50 og við það verð
eg að standa. Ef eg nú tek 7 cent af diskinom og læt $5 í
staðinn, þá stendur alt heiina“. Og svo tók hann 7 centin.
Þar næst sungum við útgönguversið og viö hreint hljóðuð-
um það sem við gátum. En presturinn fór rakleiðis ofan úr
stólnum og sagði ekki orð við neinn. Nei, hann einu sinni tók
ekki í hendina á mér eða Páli, en eins og sneiptur hvolpur með
skottið á rnilli fótanna æddi beint af til Burchester.
Daginn eftir kom Rikáll til Páls djákna og hafði með sér
handskriftina og bað um peningana. Djákninn fékk honum
dalina, og tók við handskriftinni, en bætti svo við með vin-
gjarnlegu brosi:
„Eg ætla að prédika yíir í kapellunni næsta sunnudag,
Rikáll".
,,Nú, hvað um það?“ spurði Rikáll.
,, Eg ætla að sýna þeim þenna bréfmiða og segja þeim hvað
þú varst höfðinglegur í þér í gærkveldi, Rikáll“.
,,Þú skalt ekki! þú þorir ekki!“ sagði hann.
,,Jú, eg skal, eg skal segja þeim alla söguna, að þú þorðir