Iðunn - 01.01.1887, Page 24
18
Jónas Jónasson :
oDrekkr hann þá ekki ?«
»Nei, það gerir hann ekki, enn ef einhverjum
verðr á að fylla sig á sunnudegi, þá má maðr eiga
það víst að hann hreytir því í ræðunni næsta sunnu-
daginn ; einusinni prédikaði hann út af verkamönn-
unum í víngarðinum, og stagaðist þá á tómum svik-
um á prestsgjöldum, og bjó þeim samastað, sem
gerði sig seka í því«.
Björn skellihló.
»þessar sífeldu slettur í ræðuuum, og afskipta-
semi hans um alla hluti á hverjum bæ er það sem
er verst við liann ; hann veit allt í sveitinni, smátt
og stórt, og það veit enginn hvernig hann fær að
vita það alt; enn víst er um það, að Eiríkr í kóf-
inu spýtir mörgu í hann ; hann er bæði kjöftugur
og lýginn«.
»Nú, þessi sem hérna er í nótt ?«
»Já, hann er hérna víst bara til þess að geta
einhverju spýtt í prósa«.
»Nú, hann hefir það svona, sá heilagi«.
»JÚ jú; fyrir allt þetta er eg orðinn svo leiðr og
langleiðr á honum, að eg get ekki fengið af mér
að þiggja af honum eitt einasta prestsverk, og
varla af neinum presti — þeir eru allir eins, og
bæta lítið hver annan upp«.
»Nei, nú held eg þú farir oflangt, kunningi; það
eru ekki allir prestar eins 1«
oVíða liefi eg nú heyrt um þá misjafnar sögur«.
»|>að er aldrei nema satt, aö þeir eru til, sem
ekki eru annað enn stétt sinni til skainmar, og
söfnuðinum til andlegs niðrdreps; enn það eru