Iðunn - 01.01.1887, Page 51
Offrið.
45
að mér, og verði mér því eigi að þessu sinni vikið frá
embætti. Svona er nú lestrinn. Bnn hve nær hehlrðu
að eg fari að sjá að mér, Björn bróðir ? Eg er að hugsa
um að skjóta iðrun minni á frest, þangað til þú kemr
°g iinnr mig, því að eg ætla þá að biðja þig að gráta
®eð mér, svo að eg verði fljötari.
Jæja, vertu nú blessaðr og sæll, og skrifaðu mér
aftr, hve nær þú munir koma vestr, svo að eg geti verið
viðbúinn að fara að skæla.
Bróðir þinn
pörör.
|>egar Björn var búinn að lesa bréfið, stökk
flann upp á réttarvegginn, og æpti upp :
“Heyrið þið piltar, bíðið ögn við að draga; eg
*tla að lesa upp fyrir ykkr bréfkafla, sem eg fékk
hérna».
|>að flyktust strax allir utan um Björn.
Hann sagði þeim þá í sem fæstum orðum frá
sögu þessari og tildrögum bréfsins.
Síðan las hann bréfið upp hátt og snjalt.
þegar hanu var búinn, rak allr þingheimr í al-
rnermingnum upp skellihlátr, nema sauðirnir.
Svo fóru allir að draga aftr.
Enn hreppstjórinn þar hnipti í Björn, gaut horn-
auga útundan gleraugunum, og mælti íbyggilega :
“þarna sjáið þið það, hvað það er, að vilja ekki
sitja og Btanda eins og þeir stóru vilja; bréfið ætti
að koma í Stjórnartíðindunum».
Hann var orðinn mátulega hreifr.
Enn það sein hann sagði meira, hirðum vér eigi
°g leiðum hjá oss að taka upp.