Iðunn - 01.01.1887, Page 55
49
Aldingarðurinn Eden.
n*gi þjer ekki svarið, getur þú fengið að fara í
pokann — þú skilur hvernig á mjer liggur !«
|>etta dugði, og Norðri fór að segja frá, hvar hann
hefði alið manninn nær því í hálfan mánuð.
“Jeg kem norðan úr höfum, sagði hann; jeg var
ftorður .við Hvítabjarnarland með rússneskum rost-
Ungabönum. Jeg sat á stýrisknappinum og svaf
n^eðan þeir fóru fyrir Horn; en hvert sinn, sem jeg
rumskaði, flugu stormfuglarnir um fæturna á
Bljer; það er skrítinn fugl; liann slær liart vængjum,
þenur þá út og lieldur þeim svo kyrrum, en fer þó
fljótt yfir«.
farðu ekki að hafa það langort#, sagði móðir
vmdanna; »og svo komstu til Hvítabjarnarlands ?«
“I^ar er nú fallegt; þar er gólfið til að dansa á,
sljett eins og diskur; þar voru fannir í leysingu,
en mosaþembur á milli skaflanna, urðir og beiua-
gi'indur úr rostungum og bjarndýrum; litu þær út
eins og grænmyglaðar tröllakjúkur, og svo var að
SJÚ, sem sólin hefði þar aldrei skinið. Jeg bljes á
Þ°kuna, svo skálinn sæist. Hann var gjörður úr
skipsflekum og þakinn með rostungahúðum, og sneri
holdrosinn út, grænn og rauður að sjá. A þakinu
sátu tveir híðbirnir urrandi. Jeg gekk til sjóar;
þar voru ótal hreiður og ungarnir hárlausir í; þeir
goptu og ýlfruðu; þá bljes jeg í einu ofan í þúsund
kok, og þá Ijetu þeir sem fljótast aptur goggana.
^iðri í fjörunni voru rostungarnir að velta sjer, eins
lifandi vambir eða tröllauknir maðkar með svíns-
'&usum og álnarlöngum tönnum«.—
“þu segir sögulega frá, drengur miun«, sagði móð-
Iðunn. V. 4