Iðunn - 01.01.1887, Page 59
53
Aldingarðurinn Eden.
Niðri á strætunum sá jeg, hvar lumbrað var á em-
bættisrnönuunum; bambusreyrinn tugðist upp á baki
þeirra og voru það þó tignarmenn frá 1. röð til ní-
u'idu. þoir æptu og sögðu : »Guðlaun og slepptu 1
í*u ert mjer eins og bezti faðir !« En það sögðu
þeir svona hinseginn; og jeg hringdi klukkunum og
Soug : tsing, tsang, tsm.
“lin gdskinn í þjer, drengur U — sagði konan —
"það er gott, að þú fer austur í aldingarðinn Eden
á morgun, því svolítið lagar það þig til í bvert sinn.
Erekktu þjer nu duglegan teig úr vizkubrunninum
°g færðu mjer heim á litla pelanum«.
“það skal jeg gera«, sagði Austri. »En því hef-
lrðu sett hann Suðra í pokann ? Komdu með hann.
Uann skal segja mjer frá fuglinum Fönix. Drottn-
lngin í aldingarðinum vill ætíð frjetta af bonum, þegar
Jeg heimsæki hana, einu sinni á hverjum aldamótum«.
“Jæa þá, sakir tegrassins og af því þú ert uppá-
haldið mitt, þá skal jeg opna pokann«—segir hrin;
°g Suðri skreið upp úr honum, og var heldur en
ekki undirleitur, af þvf ókunni kóngssonurinn hafði
sjeð það.
“þarna er pálmalauf handa drottninguuni#, sagði
Suðri. »þetta lauf gaf mjer fuglinn Fönix, sá sein-
asti sem til var í víðri veröldu. Hann hefir skrif-
að á það æfisögu sína með nefinu. Hún getur
nu lesiö það sjálf. Jeg horfði á, þegar fuglinn
kveikti í hreiðri sínu og brenndi sig á báli sjálfur,
eins og Hindúa-kona. En hvað snarkaði í liminu;
®á reykur og sú ilmgufa ! Loksins stóð allt í björtu
þáli; hinn háaldraði fugl brann upp til ösku, en
egg hans lá livítglóandi í miðjum eldinum. þá