Iðunn - 01.01.1887, Page 60
54
H. C. Andersen :
varð hvellur, eggið sprakk, og unginn koni fljúg-
andi út, og nú er hann keisari yfir öllum fuglum,
og sá eini Fönix, sem til er í veröldu. Hann hef-
ir bitið skarð í laufið, sem jeg fjekk þjer. það er
kveðja hans til drottningarinnar«.
»Heyrðu«, sagði kóngssonurinn: »hvaða drottningu
er verið að tala um, og hvar liggur aldingarðurinn
Eden ?«
#Hæ, hæ !« sagði Austri; »þú vilt sem sje fara
þangað ! J>að er þá bezt að þú fljúgir þangað með
mjer á morgun. En eitt verð jeg að segja þjer :
þangað hefir enginn maður komið síðan þau Adam
og Eva voru þar; — þú kannast við þau af biflíu-
sögunum ?«
»Jú«, sagði kóngssonurinn.
»þegar þau voru út rekin, sökk Paradís niður í
jörðina, en hjelt þó sínu hlýja sólskini, inndæla
loptslagi og allri sinni dýrð ; þar situr ljósálfa-
drottningin; þar er ódáinsakur, og þar kemur dauð-
inn aldrei nokkurn tíma ; þar er inndæli að vera.
Seztu upp á bak mjer á morgun og kom svo með
mjer; jeg vona okkur farnist vel; en talaðu ekki
meira, því núsofna jeg«.
Og svo sváfu þau öllsömul. Arla morguns
vaknaði kóngssonur, og brá honum heldur en
ekki í brún, því hann var kominn hátt upp
úr skýjunum. Hann sat milli herða austanvindar-
ins, sem reyndist honum hinn dyggasti. Svo voru
þeir hátt í loptinu, að merkur og skógar, stórár og
stöðuvötn litu út eins og litnð landabrjef.
»Góðan dag!« sagði Austri. »|>ú hefðir mátt sofa
dálítið lengur, því flata landið er ekki neitt gaman