Iðunn - 01.01.1887, Page 95
89
Kona byggingaraeistarans.
“3?að var kalt í kvöld og vinnan ströng».
“Komdu, komdu að arninum ; hlýindin og kvöld-
verðurinn mun hressa þig og gefa þér aptur heils-
Una og glaðlyndið*.
“Glaðlyndið !« tautaði Juan sorgbitinn í barm sér,
en kona hans fór á meðan að tilreiða kvöldverð
ýfii’ eldinum, sem logaði glatt af þurrum steineikar-
sPýtum.
Juan gerði alt sem hann gat til að dylja ógleði
eína og lystarleysi, en það var ekki til nokkurs.
filutar.
“þetta er í fyrsta sinni, sem þú leynir mig því,
Sem að þér gengur. Er það af því þér þykir eg
ekki eiga lengur það traust og elsku skilið, sem þér
fiefir allopt þótt eg vinna til að undanförnu?#
Katalína, særðu mig ekki með því að efast
ást mína».
“Ast getur ekki verið þar sem ekki er traust».
“Korvitnastu ekki um þetta leyndarmál, sem eg
fiyl fyrir þér; það er báðum okkur fyrir beztu».
_ “Leyndarmál þitt er mikil sorg, og hana vil eg
Vlta, svo eg geti reynt að mýkja hana».
“Mýkja hana! f>að er ómögulegt».
“í>eim, sem elska eins og eg elska, er ekkert ó-
mögulegt».
“Gott og vel þá! A morgun mun eg týna lífi
111111 og sæmd; hvorttveggja mun grafast niðnr í
Jótið með brúarbyggingunni, sem eg hef reist með
Svo mikilli vandvirkni, með - svo miklum erfiðis-
^unum, og með svo góðum vonum».
“Lei, nei», sagði Katalína, leggjandi hendur um
s manni sínum, og reyndi jafnframt að dylja