Iðunn - 01.01.1887, Page 96
90
Kona byggingameistarans.
geðskræringu þá, er þessi óvæntu sorgartíðiucli höfðu
vakið 1 hjarta hennar.
»Já, þegar eg var sem öruggastur um málalokin,
þá varð eg var við eina villu í útreikningi mínum,
og sú villa mun á morgun velta brúnni niður í
hylji fljótsins, og honum með, sem hefir hugsaðhana
út og bygt hana».
»Brúin sökkur niður í bylgjur fljótsins, en þú
ekki, elskan mín, því eg mun falla fram á kné
fyrir kardínálauum og grátbæna hann að leysa þig
frá hinni voðalegu skuldbindingu þinnin.
uGrátbeiðni þín verður gagnslaus, því þó þú fengir
bæn þína veitta, þá nmn eg samt aldrei kjósa mér
líf án sæmdarn.
»f>ú skalt þá halda lífi þínu og sæmdinni meö»,
sagði Katalína einbeitt.
IV.
Hanarnir voru farnir að gala.
Katalína lét sem hún svæfi, en maður hennar,
sem var yfirkominn af harmi og þreytu, var sofn-
aður rétt fyrir skömmu; þó var sá svefn líkari
martraði en svefni. Katalína stóð upp hljóðlega,
og hélt niðri andanum; hún fór fram í eldhús.
Henni varð gengið að glugganum, en hann vissi
út að Tajo-fljótinu.
Nóttin var niðdimtn og sást að eins bregða fyrir
skrugguljósum öðruhverju. >
Úr þeirri áttinni, sem fljótið var, heyrðist ekkert
hljóð, nema straunmiðurinn og þytur næturvindsins,
sem hvein í umvirkjum Marteinsbrúar.
Katalína lokaði glugganum hljóðlega. jpví næst
!