Iðunn - 01.01.1887, Page 132
126
Max O’ Rell:
einni af dætrum drotningarinnar; annar sonr hans
er tesali í Liverpool.
Ég var eitt sinn í samsæti hj'á borgmeistaranum
(lordmayor) í London. Honum varð tilrætt um
mentamál, enda var það mjög við hæfi samsætis-
manna, er vóru háskólakennarar, bókmentamenn
og blaðamenn. »Herrar mínir», sagði hann, »ég
dáist mjög að mentuninni, enn reyndar held ég
að hún geri minna gagn enn orð er á gert; mér
liggr við að halda, að hún geri ekki minni skaða
enn gagn. Ég er nú á því, að piltar ættu að fara
úr skóla, þegar þeir eru tólf eða þrettán ára, og
þá ætti að koma þeim í haganlega lífsstöðu; það
er fyllilega nóg, að þeir kunni að lesa, skrifa og
reikna, og dálítið í sögu og landafræði. Hitt annað
er ekki nema til tjóus og til að leiða hugi manna
frá aðal-markmiðum lífsins, frá gagnlegum sýslun-
um. þ>ér sjáið nvi mig. Kg fór frá foreldrunum
þegar ég var á ellefta árinu, og var látinn læra
kaðlaspuna. Ég fékk mjög litla mentun í ungdæmi
mínu, og þó er ég orðinn borgmeistari í London».
IX.
Nú skulum vér litast um í London. Skáldið
Shelly hefir líkt London við helvíti, og það er
sannast að segja, að hór agar öllu saman, brenm-
víni og biblíum, viðbjóðslegasta óþverra og glæsi-
legasta skrauti, fátækt og auðæfum.
Aðalgöturnar í London eru trjálagðar. þesS
kouar götulagningar eru sléttar og ágætar fyrir
hesta og vagna og þó beztar fyrir smiðina, því að
iðulega þarf að gera við þær.