Iðunn - 01.01.1887, Side 231
Jóhanna.
225
að vera mesta guðs mildi, ef vjer kæmumst með það
að landi.
En það beið oss annað enn verra. Vjer brutum
skip vort í ofsaveðri á næturþeli síðast í október-
mánuði, en það var til allrar hamingju svo nærri
landi, að skipshöfninni varð bjargað í aptureldingu;
kistum vorum varð og bjargað, en skipið og farmur-
ínn týndist. Vjer vorum eigi hinir einu, sem 1 skip-
broti lentu þá nótt. Skammt frá oss braut frakk-
neska skútu í spón á skeri, og varð alls einum
manni bjargað af henni. Auðvitað frjetti jeg þetta
alls ekki fyr en seinna, því frá skipbrotsnóttinni
kann jeg sjálfur ekkert að segja. Ejett eptir að
ofviðrið skall á, vildi mjer það slys til, að vatns-
tunna, sem losnað hafði, af veltunni, sem var á
skipinu, rakst á mig og hraut jeg á höfuðið á ak-
keri, og meiddi mig, svo að jeg lá í óviti.
Jeg skil ekki f því enn, hvernig þeim tókst að
koma mjer á land um nóttina, í þeim ókjörum, sem
Þk gengu á, og síðan góðan spöl á landi heim á
islenzkan bóndabæ, og að jeg skyldi ekki sálast al-
Veg á leiðinni.
Jeg lá þar meira en missiri. það var langur og
Þungbær vetur, veturinn sá; en góð og blessuð er
minningin um hann í brjósti mínu, um alla þá
alúð, sem jeg naut hjá húsbændunum og öllu heim-
hisfólkinu ; að öðrum kosti mundi jeg eigi hafa haft
Þá, ánægju, að sitja hjer með yður i kveld.
Bóndinn hjet Jón Guttormsson, og var kallaður
Velmegandi maður. Bærinn hjet f Guttormshaga,
°g gat jörðin borið rúm 500 fjár, 10 kýr, og svo
Iðunn. V. 15