Iðunn - 01.01.1887, Page 261
Um bréfpeningafölsun. 255
En á hverju má nú sjá, að seðilpeningar séu,
falsaðir, ef það er ekki mjög illa gert ? jpað verð-
Ur þá að eins séð á smá-atriðum, og sá má enginn
viðvaningur vera, sem fundið getur þau smá-af-
brigði, er verið geta á falsseðlum ; því að þau eru
margoft ekki önnur en þau, að einhverjum einum
bókstaf hallar dálítið um of eða hann stendur of
ftáið öðrum eða litblærinn á s.eðlunum er of daufur
eða prentið er, ef til vill, ekki nógu skýrt. Bezt
ei' að rannsaka þá í »stereóskópi». Eins og kunn-
ugt er, er tveim myndum, sem eru alveg eins
Stungið inn í það, hvorri við hliðina á annari.
Þegar svo horft er í »stereóskópið», sýnast þær
^úðar alveg sem ein mynd, af því að þær eru al-
Veg eins og falla nákvæmlega saman. Séu nú tveir
ósviknir bréfpeningar látnir í stereóskóp, þá sést
s^ýr mynd að eins af öðrum þeirra. En sé þar
^itinn annar ósvikiun og hinn falsaður, þá sést að
visu einnig að eins ein mynd, en þar sem munur
er á seðlunum, þar er myndin ógreinileg og eins
°S loðin, af því að þar falla seðlamyndirnar ekki
satnan. Einfalt stækkunargler má og nota til að
s]ú, hvort seðlar eru falsaðir eða ekki; en það
Verður að gera með mestu vandvirkni og sam-
Vlzkusemi; þá verður að skifta seðlunum í smá-
P^rta, og rannsaka nákvæmlega hvern snepil fyrir
8lg.
j?að eru rússneskir bankaseðlar, sem helzt eru
o-lsaðir. A Eússlandi ganga manna á meðal að
01111 kunnugra manna að minnsta kosti eins marg-
ai falsaðar seðilrúflur, eins og ósviknar. Eússa-
stjórn hefir um langan aldur átt sífellt í liöggi við