Brúin - 24.12.1929, Qupperneq 6

6
BRÚIN
T?=^ -í7
ii? r
Það er kvöld í Wien, — sum-
arkvöld. Molluhiti í lofti og móða
á fjöllunum. Leopoldsberg er
hjúpað í ljettar slæður af poku.
Það er eins og stórt ský, sem
hefði tylt sjer niður á jörðina til
pess að hvíla sig.
Við nálega allar stjettar hjer
peim til pess að opna með hurð-
ir pessara háu sala.
Beint á móti leiksviðinu er
breið stúka, sem tekur að hæö
yíir tvær bogaraðir. Beggja vegna
við hana eru logagyltar súlur og
yfir henni hvelfist himinn, klædd-
ur flosi. Ofan á honum situr gull-
in keisarakóróna. Þetta er lceis-
arastúkan frá gömlum dögum. 1
kvöld er hún tóm. Silkifóðraöir

Yerzlun Haraldar Árnasonar
Hafnarfiröi.
ij^íM VJ5CÖÖ
inni í miðborginni eru kaffiborð.
Og pað er alstaðar fult af fólki.
En pað er drungi yíir andlitunum.
Hláturinn, sem annars hljómar
svo glaðlega hjer á Dónárbökk-
um, kafnar í kvöld í mollu. Yfir
borginni grúfir svefnpungur doíi
og værð.
Jeg ræð pað af að fara í óper-
una, glæsilegt hús, Ijómandi af
skrauti, bygt af miklum eínum,
listfengi og rausn, hátt fil lofts
og hljómúðugt. Það eru fimm
breiðar bogaraðir sæta hver upp
af annari umhveríis gólísviðið.
Þarna geta púsundir manna set-
ið og hlustað og notið. Og hjer
er einhvers að njóta. Vafalaust
hefur hvaö eftir annað hljómað
í pessum sölum, pað sem Evrópa
hærur hans og gól honum skuld-
armál í eyru. —
En keisarastúkan er fyrir mjer
tákn allrar Wienarborgar. Hún
er sjálf eins og hin gullna kóróna
yfir auðum sætum, löndum rúin
og aurum, frægð og mannheill.
Glæsileg fortíðarminning, sem
varp ljóraa í augu eldri kynslóða,
en sem nútíminn staldrar við
eina kvöldstund meðan hugmynd-
pessum öldruðu múrum í framan.
En mest pykir mjer gaman að
horfa á vínviðinn. Hann er svo
skemtilega stuðningsþurfi og ó-
sjálfbjarga. Hann riðar í blænum,
drukkinn af sínum eigin safa.
Klosterneuburg er æfagömul
stofnun, risabákn, sem ber á
sjer svip, byggingarstíl og hand-
bragð margra alda, speglar lund-
areinkenni og fegurðarsmekk
stólarnir gapa við áhorfendunum
eins og soltnir munnar. Og ein-
kennilegt er pað, að petta hús
er ógeðslega tómt, ef pessi stúka
Gleðileg jöl!
ir feðranna hjaðna eins og hjóm. j
En pað er ennpá hljómur og j
ylur í söng Wienarsöngvaranna, j
goðborinn kraftur og fjör. Og j
Alþýðubrauðgerðin,
útsalan Reykjavíkurveg 6.
er auð, pótt önnur sæti sjeu full-
skipuö. Óperan í Wien hefur
tvær þungamiðjur, leiksviðið og
keisarastúkuna. Þegar hún er
tóm vantar jafnvægiö í sýning-
88
I

Qle©Ilegrsi jóla
óskar öllum sínum viðskiftamönnum
88

Yesturbrú 12.
m
átti fegurst í list sinni. Hjeðan
hafa tónarnir ómað, sem borist
hafa um víða veröld, vekjandi,
hrifandi. Wienarópera! Vagga
og hæli hinnar göfugustu meðal
allra lista, óskabarn þeirra snill-
inga, sem heimurinn blessar og
dáir enn pann dag í dag og
mun gjöra alla, alla daga.
una. Húsinu hallar fram eins og
skipi, sem er að sökkva af mis-
hleðslu. 'Og Wienaróperan er að
sökkva. Leiksviðið er pungt i
útgjöldum, sá hlutinn, sem fjeð
! veitir, ljetlur. — Hjer sat gamli
! Franz Jósef áratug eftir áratug
j og brosti eins og lítið barn, peg-
ar honum pótti gaman. Nú eru

Óska öllum mínum viðskiftavinum
Cra
Ólafur H. Jónsson.
Það er Mozart, sem leikinn er
í kvöld. Eitt af undursamlegustu
tónverkum snillingsins frá Salt-
borg. En pað er fátt manna í
leikhúsinu. Wien er nú orðin svo
fátæk, að hún hefur ekki ráð á
að hlusta á pá snillinga, sem
hún sjálf hefur fóstrað við barm
sjer. Gullið, sem eitt sinn valt
um hendur hennar, var gilt og
þungt, máttugt í kaupum og
víða dregið að. Nú hefur hún
fengið litla skildinga, ljetta og
lítilsiglda í kaupum, torfengna
og fljóteydda. Það þarf mikið af
>*■
sæti hans og vildarmanna hans
auð, nema þegar amerískir doll-
arajöfrar kaupa sjer þá ánægju
fyrir ærna fje að sitja þar eina
kvöldstund. Hjer gat hann setið
og brosað, verið góður og vold-
ugur, mitt í keisarastúkunni. Ef
til vill hefur hann stundum ekki
skilið nema lítið eitt af því, sem
fram fór, eins og hann skildi sjaldn-
ast neitt í stjórnmálarás Evrópu.
Ef til vill hefur þetta verið einn
af hinum fáu griðastöðum hins
aldraða manns, meðan stormur
óskiljanlegra viðburða þaut um
hljómsveitin, sem leikur með, er
undursamleg að heyra. Það er
Strausz yngri, sem stjórnar pess-
ari sveit, sem hefur tamið petta
glæsilega lið, „sem hastar á unn
margra kynslóða. Hún hefur alt,
sem orpið getur frægð og virðu-
leik á nokkra stofnun. Klaustur,
konungsborg, griðastaður heil-
agra meinlætamanna og göfugra
spekinga, umgjörð um tildurfáið
hirðlíf, grimmar ástríður, stjórn-
málabrellur, halur og heitar ást-
ir. Byggingarnar standa hátt og
gefur þaðan yndislega útsýn yfir
umhveríi Wienar. Þar hefur frá
alda-öðli verið klausturkjallari,
fullur víns og höfugsúrra bjóra.
Á heitum dögum fara þúsundir
Wienarbúa þangað út til þess
að baða sig par í grendinni. Ef
til vill pó mest til pess að drekka
bjór og anda hreinu lofti í svöl-
um klausturgarðinum. Fólkið
kemur í breiðum hrönnum og
Óska öllum mínum viðskiftavinum
Gleðilegra jóla!
Þorvaldur Bjarnason.
þess, sem hljómrótið magnar, sem
hrærir hvern brunn þess til róms
eða þagnar". Og mjer íinst eins
og Þorsteini Erlingssyni forðum
„að jeg öfunda og elska þann
mann, sem átli pá líknsemdar-
heima".
Og pað verður kvöld, og það
verður morgunn, — njrr dagur.
drífur að borðunum. Hörundsbrún-
ir og sinaberir farfuglar með bak-
poka og stafi, stássmeyjar í
sumarbúningi eftir njjustu tísku,
með ljómandi augu undir steind-
um brúnum, látgæðislegan fóta-
burð og hvellrauðar varir, vitan-
lega málaðar. Sveittir og þung-
lamalegir borgarar með konur
i»í i iiíiíi iS&íœ í5
Gleðileg jól!
Einar Einarsson, 1
Það er ennþá ólíft af mollu í
borginni. Jeg ræð það af að fara
út til Ivlosterneuburg og eyða
þardeginum. Vegurinn liggurfram
hjá Heiligenstadt, liggur fram
hjá undarlegum stöðum með
undarlegum nöfnum, liggur fram
hjá hæðum, sem eru grónar ökr-
um og vínviði. Húsin standa á
víð og dreif í brekkunum, vina-
leg og lítil. Á einni hæðinni blas-
ir við gömul riddaraborg. Hún
er nú orðin unglegri á svip en
hún hefur verið til forna, eins
og pý menning hefði þve^ið
klæðskeri.
sínar, gildar maddömur og góð-
látlegar á svip. Slæpingjar í hólk-
víðum, röndóttum brókum með
teprusvip og tóbaksgula fingur.
Betlarar, margirbetlarar, óteljandi
menn af óteljandi tegundum og
þó í rauninni allir eins: Bjórþyrst-
ir, sjergóðir, meinlausir og há-
værir. Klosterneuburg er inndæll
staður, par sem öllu ægir saman,
sem verið er að reyna að halda
aðskildu með gömlum leyfum
borgaralegrar hræsni síðan fyrir
ófriðinn mikla. Hjer eru borgar-
ar, barónar o§ betlarar, nálega