Kirkjuritið - 01.10.1945, Page 12

258
Hermann Hjartarson:
Október.
um guðsmanni eru samboðnir. Og í sálmum hans er ein-
liver bjartur fögnuður og lotning — og yfir óvenjulega
lieiður himinn. Mér finnst, að þar kveði hljómur hins
hreina málms, og höfundur á það tungutak, að við hyggj-
um, nefndarmenn, að vegsemd drottins eigi að herast
með röddu hans, í söngvum sálma hans, frá borg til
byggðar. Auk þess er sérstakur blær og bragur yfir sálm-
um hans — nýr strengur, nýr þáttur undinn bókinni,
sem við nefndarmenn hyggjum hana sannauðugri að.
En hafi okkur missýnzt að einhverju, verður okkur það
fyrirgefið, þar sem um svo einstæðan samtímamann var
að ræða.
Auk þeirra sálma, sem nefndin liefir valið frá og ekki
koma í nýrri útgáfn bókarinnar, hefir hún fellt erindi
lir nokkurum sálmum, svo að þeir koma í styttri mynd.
Þeir sálmar munu vera um 35. Nefndin hefir viljað gæta
þar hófs og fullrar varúðar sem í öðrum hlutum. Líklegt
er þó, að sitt sýnist hverjum þar um einstök atriði. Fer
það sem má, og leggur nefndin breytingar sínar í þess-
um efnum undir dóm viturra manna og góðgjarnra. Eins
vil ég þó geta í þessu sambandi þeim til leiðbeiningar,
sem atbuga vilja sérstaklega þetta atriði. Nefndin hefir
stytt hinn fagra sálm séra Arnórs í'Vatnsfirði: „Til hafs
sól liraðar sér“, — stytt hann um síðasta erindið. Það
er ekki fyrir sakir neinnar hótfyndni eða fordildar, sem
ef til vill annars mætti þó virðast. Eftir upplýsingum,
sem nefndin hefir fengið, og telja má nokkurn veginn
óyggjandi, hefir annar samtíðamaðnr aukið sálminn
um siðasta erindið og í litilli þökk sálmshöfundarins
sjálfs.
Eins og áður er uni getið, verða í sálmabókinni, eins
og hún kemur frá hendi nefndarinnar, nokkuru fleiri
sálmar en áður var. Þó styttist hún að ljóðalesmáli sem
svarar nokkrum sálmum.
í vetur hafa nefndarmennirnir verið fjórir að starfinu.
Jón Magnússon skáld gekk þá í nefndina eftir ákveðn-