Kirkjuritið - 01.10.1945, Page 31

Kirkjuritið. Á aldar-ártíð Jónasar Hallgr.
277
En Jónas Hallgrimsson? Ekki var hann kirkjunnar
þjónn. Árum saman hafði hann lmg á því að sækja um
prestsembætti. Menntun hafði hann til þess hlotið í
Bessastaða skóla, og hin beztu meðmæli þaðan og frá
þáverandi biskupi landsins, lærdómsmanninum Stein-
grími Jónssyni.
Þrisvar sótti hann um brauð, en hlaut eigi, og þótti þá
sjálfum fullreynt.
Trúarskáld var hann lieldur ekki í venjulegri merlc-
ingu þess hugtaks. Engin af frumkveðnum ljóðum hans
eru til í sálmasöfnum kirkjunnar, aðeins hrot úr einni
þýðingu í forboðnu sálmakveri (Viðbæti Sáhnabók.
1933). Og lítið kemur Bakki í rauninni við æfi Jónasar
og sögu.
Hraun og Steinstaðir, fæðingarstaður og æskubeimili,
eru nöfnin hér í dalnum, sem þar gnæfa hærra í minn-
ingunni.
Faðir hans, séra Ilallgrímur Þorsteinsson, þjónaði að
vísu þessari kirkjusókn í 13 ár, sem aðstoðarprestur séra
Jóns Þorlákssonar, og fór héðan frá kirkju sinni helför-
ina að Hraunsvatni sunnudaginn 4. ág. 1816.
Um þann atburð kvað skáldið seinna þessi angurblíðu
stef:
„Þá var eg ungur,
er unnir luku
föður augum
fyrir mér saman;
man eg þó missi
minn í heimi
fyrstan og sárstan,
er mér faðir hvarf.
Man eg afl andans
í yfirbragði,
og ástina björtu,
er úr augum skein.
Var hún mér æ,
sem á vorum ali
grös hin grænu
guðfögur sól.
Man eg minnar
móður tár,
er hún aldrei sá
aftur heim snúa
leiðtoga Ijúfan,
ljós á jörðu
sitt og sinna.
Það var sorgin þyngst."