Menntskælingur - 01.04.1949, Side 6

MENNTSKÆLINGUR
6 ____________________
KVÖLD í VERBÚÐ
Draugalega birtu lagði frá olíulukt-
inni, sem hékk á nagla í einni sperru
verbúðarinnar.
Nokkrir menn lágu í fletunum, sem
voru fram með öllum veggjum. Sumir
tottuðu pípur sínar, aðrir móktu með
kaskeyti yfir andlitinu og hlýddu á
hvininn í storminum og þungar drunur
brimsins. Það var búin að vera land-
lega um óratíma, og enn var ekki hægt
að sjá þess nein merki, að veðrinu færi
að slota.
Mennirnir höfðu lítið að starfa og
lágu í fletum sínum mest-allan daginn.
Ef til vill varð þeim hugsað til heim-
ila sinna, en margir höfðu ekki komið
þangað vikum saman og óvíst hvenær
þeir kæmust ef garðurinn héldist.'
Verstöð þessi var fjöllum girt á alla
vegu nema þann, seni lá að opnu hafi,
og eftir að k"omið var fram í nóvember
var sjaldan hægt að komast yfir fjöllin
sökum ísa.
Kvöldið hafði verið venju íremur
drungalegt, þar eð stormurinn var öllu
meiri en undanfarið, og var hrollkalt í
verbúðinni.
Annað veifið lék allt á reiðiskj álfi,
og súgurinn inni olli því, að luktin fór
að ósa.
— Skrúfaðu niður í luktinni, Bragi,
kallaði Magnús gamli formaður til þess,
sem lá í fletinu næst luktinni; sá var
yngstur af skipshöfninni.
Bragi reis á fætur, skrúfaði niður í
luktinni, gekk síðan til dyranna, opnaði
þær og gægðist út.
Kalda vindstroku lagði inn á gafl
verbúðarinnar þegar dyrnar voru opn-
aðar, og brimgnýrinn yfirgnæfði með
öllu ýlið í burstinni.
— Blessaður, lokáðu helvítis hurð-
inni. Hvern djöfulinn á það að þýða að
vera að sperra allt upp á gátt, hrópuðu
ýmsir þeirra, sem inni voru. Finnst þér
of heitt, eða livað?
Bragi lokaði hurðinni, gekk að fleti
sínu og lagði sig fyrir aftur.
Dálítil hreyfing hafði komizt á flesta
mennina. Einn var kominn fram úr og
búinn að kveikja á prímusnum og liafði
sett kaffiketilinn á hann og dældi
óspart.
Megnan kolsýrudaun lagði urn ver-
búðina, en þeir fundu það ekki, karl-
arnir. Þeir voru slíku vanir, og þeim
létti í skapi við suðið, sem gaf loforð
um að brátt myndi vera von á heitum
sopa.
Þeir seildust ofan í matarskrínur sín-
ar og náðu í köku, er þeir smurðu
hraustlega. Fengu sér kaffi úr katlinum
og sötruðu sopann sýnilega af mikilli
nautn.
Kaffið yljaði þeim og gerði þá glaða
í bragði og gamansama.
— Þetta er meiri helvítis ótíðin,
sagði Magnús gamli formaður um leið
og hann hellti aftur úr katlinum í könnu
sína.