Framtíðin - 01.04.1908, Side 3

FRAMTIÐIN.
19.
uðu: „Krossfestu lianu!“ Það er
von Jjó diuit sé yíir þeini; því þaö
er avait ainit yíir þeini mónnum,
sem iila er við konunginn sinn og'
ekki vilja iilýða iionum.
Það var á pálma-sunnudag að
þetta varð, sem rnyndin segir frá.
Pá lirópuðu iærisveinar iians :
Hósanna, = iieiii sé konunginum!
iiin sex dögum seinna, föstudaginn
langa, lirópaði óvina-liópur lians,
leiddur og æstur af liöfðingjunum:
burt með konunginn! .Krossfestu
hannl
Nú vill málarinn líka að myndin
sé mynd af okkur — mynd af því,
að bjart sé yfir okkur, af því við
játum Jesúm Krist sem konung
okkar og frelsara.
Okkur ætti nú að vera ant um
þetta og við ættum að iiugsa mikið
um það, einkum og sér í lagi dag-
ana þessa, vikuna lielgu, dimbil-
vikuna, vikuna, milli pálma-sunnu-
dags og- páska, svo að við getum
sungið af hjarta með Hallgrími
Péturssyni:
Meðan lífsæð er í mér lieit
eg skal þig, drottinn, prísa
af lijartans grunn, í liverjum reit
heiður þíns nafns auglýsa;
feginn vil jeg í heimi liér
hlýða og fylgja’ í öllu þér;
lát mér þína liðsemd vísa.
-----o-----
Halda skaltu hvildardaginn
heilagann.
Maður kom einu sinni á laugar-
dag til fátæks söðlasmiðs með
beisli, sem þurfti að gera við, og
sagðist þurfa að fá það aftur fyrir
mánudag.
„Það er ómögulegt“ — sagði
söðlasmiðurinn.
„Hvaða vitleysa“ — sagði liiun.
„Paö ætti ekki að vera mikili vandi
að koma því af á morgun.“
„Hn jeg er ekki vanur að vinna á
sunnudögum.“
„Þá fer jeg til einlivers annars
söðlasmiðs, sem vili gera það.“
„Jeg get verið búinn með það
iyrir þriðjudag.“
„Það dugir mér ekki. Það er best
að iáta þuð upp í vagninn hjá mér
afturJ ‘
ug það gerði söðlasmiðurinn.
Um kveidið kom keppinautur
hans til lians og sagði við liami:
„Jeg þakka þér fyrir skiftavin-
inn, sem þú sendir mér áðan; mér
þætti vænt um, ef þú gætir útvegað
mér fleiri.“
„Mér dettur ekki í kug' að senda
þér þá skiftavini, sem jeg get full-
iu‘gt“ — svaraði söðiasmiðurinn;
„en ekki vil jeg breyta á móti sam-
visku minni fyrir nokkurn mann
eða nokkra peninga.“
Vikur 1 iðu; og söðlasmiðurinn
átti örðugt uppdráttar. Dag einn
kom lierforingi inn í búðina til
kans.
„Svo þér eruð maðurinn, sem er
ófáanlegur til þess að vinna á
snnnudögum'?“ — sagði kann. —
„Kunningi minn sagði mér um dag-
inn, að þér liefðuð neitað að gera
við beisli fyrir liann.“
„Jeg átti einskis úrkosti, herra
minn.‘ ‘
„Jú, þér gátuð kosið um það,
hvort þér vilduð lieldur hlýðnast
guði eða geðjast mönnum, og þér
kusuð vel, og þess vegna er jeg
hingað kominn. Jeg er Downing
hershöfðingi. Jeg hef verið að
leita að manni, sem jeg gæti trúað
fyrir að leysa vel og trúlega af