Framtíðin - 01.12.1909, Side 28

154
F R A M T I ÐIN.
þá liöi henni vel á heljarþröminni. En
,svo auðmjúk er hún ekki, að hún álíti
sjáifa sig gagnslausa og hamingju sína það
aS deyja sem fyrst. Hún vill vinna og
gera gagn, og þykist eiga erindi inn á
hvert einasta íslenskt heimili. Þess vegna
vill hún fá aS lifa, ef nokkur kostur er á
því. En þaS veit hún, aS þaS er minst
undir vilja hennar komiS, heldur undir
því, hvort hún hefur náS hylli þeirra, sem
hafa keypt hana, og hvort þeir vilja, aS
hún lifi, og leggja henni liS.
ÞaS er lítil saga í blaSinu núna um fá-
trekan mann, sem baS sér ölmusu. Besta
hjálpin, sem hann naut, var hluttekningar-
koss ungrar og faljlegrar stúlku, en fá-
trekrar, sem ekkert annaS hafSi til þess aS
gefa honum. Hluttekningar-koss myndi
FramtíSinni þykja vrent um að fá frá öllu
nnga fólkinu íslenska, og öllum mæSrunum
íslensku, sem er ant um hana — rembings-
koss, er rekinn væri að henni á þann hátt,
— aS hcnni vœri sendir þrjii til fjögur
hundruS nýir kaupcndur. T’á yrði hún ekki
lengur á heljar-þröminni.
HvaS margir vilja reka að' hcnni þcnnan
remhings-koss á jólununi?
Syngdu við verkið þitt.
Kona sá dreng sælda öskú, og söng hann
hjartanlega á meðan hann var að því.
Hún hlustaöi á hann um stund; svo spurSi
hún hanrt: “Nonni! þvi synguröu á tneS-
an þú ert aö'sælda öskuna?'’ — “Já, þaS
skal jcg segja,” sagöi hann. “Mér leiöist
verkiö. Þess vegna svng jeg: en þá geng-
ur þaS miklu fljótar.”
ÞaS er mikil speki fólgin i þessu svari
drengsins. Alt, sem gott er, fæst fyrir
vinnu. En ntörg vinna er sumum mjög ó-
geSfeld. En söngur kemur okkur í gott
skap, og örvar mann yfirleitt til vinnu.
Hersöngur er alveg nauSsynlegur í orustu.
Söngur hressir mann viö vinnu. Grátur
veikir mann. ÞaS cr satt, sem hér segir:
“Syngl.og menn syngja meö þér;
Grát.! og þú grætur einn.”
Drengur sá eSa stúlka sú, sent fer syngj-
andi aö verki sinu, er til ánægju og. upp-
örvunar á heimilintt, Menn og konur, sem
vinna verkiö sitt við söng, efla samrœmiS í
lífinu, og flytja alstaöar meS sér friS og
ánægju. KegSu ofurlítiS meira af söng
ánægjunnar inn í hlutskifti þitt, og skyldu-
starf, þá verSur lifiö þér árei'Sanlega
miklu skemtilegra.
Young Folks.
„Guð blessi þig, pabbi minn“.
Jeg gekk meö þér á götu,
grátperlur titruöu á kinn,
og baö meS barnslegum rótni:
“GuS blessi þig, pabbi minn!”
Og heim kominn gekk jeg hljóður
aö hvílunni þinni inn,
og baö þá svo blitt aö nýju:
"Guö blessi þig, pabbi minn!”
Aö kveldi jeg baö minnar bænar
og baö mér tárin á kinn,
því bak viS bænina var þaö:
“Guð blessi þig, pabbi minn !”
Jeg sofnaSi sætum blundi
og sá þá engilinn minn;
hann sagSi meS blíðu brosi:
“GuS blessar hann pabba þinn”.
Og þegar j'eg brá svo blundi
burt var hvert tár af kinn;
jeg' sagSi meö björtu brosi:
“GuS blessar þig, pabbi minn.”
— Bjarmi.
Wilbur Wright, annar .hinna frægu
Wright bræöra, flaug á loft-fák sínum 4.
Nóv. fram og aftur eftir Hudson-fljótinu
um 20 tnílur. Á einni vél þeirra bræöra
flaug franski grcifinn De Lambert yfir
Parísarborg .18. Nóv. um 31. mílu á tæpurn
50 mínútum. Stundum var hann 200 fet,
stundum eitt þúsund fet írá jöröu. Hring-
inn i kring um Eiffel turninn flaug hann,
og til baka aftur á sömu stöðvarnar, þaöan
sem hann fór. . .,