Fríkirkjan - 01.12.1899, Side 1

W7 )T(TK ff' ^
±Á* «ift» >ÍA «Jtt <in(** ii
MÁNAÐARltlT
TIL STUÐNINGS FRJÁLSRI KIRKJU OG FRJÁLSLYNDUM
KRISTINDÓMI
„þér munuð þekkja sannleikann, og sannleikurinn mun gjöra yður frjálsa,11— K r i s t u r.
1899.
DESEMBEB.
12. BLAÐ.
]ólanóííii\.
atib er í hverju kristnu landi,
heilög, dýrðleg, inndæl jólanótt.
Hátíð er í hjörtum óteljandi;
himinljósin skína milt og rótt.
Heimi hirtist himinsendur gestur,
hjálp og náð er aumum lýðum hjó;
mannsins sonur einn er allra mestur,
yfir öllu guð — og maður þó.
Hann er sýndi lýðum lífsins götu —
leið til himins gegnum synd og þraut —
hér á jörð var lagður lágt í jötu,
læging slíka guðs son kanna hlaut.
En frá hæðum æðri verur svífa,
og í nætur liljóma djúpri kyrð
heilög ljóð, sem andann enn þá hrífa;
yndislega syngur ljóssins hirð.
Syngur hún um drottins dýrð á liæðúm,
drottins frið og náð við manna hjörð.
Endurhljóm af euglahersins kvæðum
ávalt geymir lcristni guðs á jörð,
unz á himnum herraun sjálfan lítur,
hörpur gullnar knýr að engla sið.
Lofgjörð þá um eilífð aldrei þrýtur
alvalds guðs um dýrð og náð og frið.