Fríkirkjan - 01.03.1901, Page 5

37
vonda og góða. Þá kom fagnaðarboðskapurinn um lausnarann
frá Betlehem og Galilea og Golgata — um hinn krossfesta,
sem sæti við föðursins hægri hönd og koma myndi síðar að
dæma lifendur og dauða.
Þá fékk manniíflð innihald af nýju; nú var til einhvers
að lifa og hinir þreyttu menn, sem voru hnignir, og iáu eins
og dauð bein, lifnuðu nú og risu á fætur, eíns og spámaður-
inn (Erekéel) forðum sá í sýn!
Pað barzt heróp yflr allan heiminn. „Hér er Kristur!"
„Hér er antikristur!" og þá hóf hin heiðna Róm 10 blóðug-
nr ofsóknir gegn játendum hinnar nýju trúar!
En þegar oísóknirnar voru um garð gengnar, þá hafði
kristindómurinn unnið sigurinn. Mannkynið var nú komið í
nýjan heim. Yfir því hvelfdist eilífur himinn, og eilíft helvíti
var undir fótum þess. Þá fundu menn, að lífið var al-
vara og sannleikur, en ekki tómar sjónhverflngar. Menn tóku
til að sttarfa á jörðúnni, til að ávinna sér himininn.
Og í sömu svifum hófst hin kristna þjóðmenning. Nýr
hljómur, hljómur frá himni, hljómaði yfir jörðina frá þeirri
stundu. Starfsemin komst til teqs og virðingar, þrælunum var
gefiu lausn, konan var ieyst úr svívirðingu sauriifnaðarins og
hafin i sæti eiginkonunnar og móðurinnar við arninn. Barnið,
sjúkiingurinn, gamalmennið og gesturinn — allir þeir, sem
heiðnin hafði beitt grimmd við, eða, þegar bezt lét, látið eiga sig
—- allir þessir memi voru nú taldir jafnir hinum hraustu og
styrku, þeir voru meira að segja settir skör hærra, því frá
sjónarmiði kristindómsins voru þessir bágstöddu iimir kirkjunn-
ar sérstök ímynd drottins sjálfs!
Með öðrum orðum — frá kristindóminum kemur miskun-
semin, þaðan sprettúr réttlætið, þaðan er bróðernið milli
manna! Frá kristindóminum sprettur allt það, sem skynsemis-
trúarmennirnir hafa mest.ar mætur á að kalia mannlegt, af því
þeir af skammsýni sinni halda að það lieyri mannlegu eðli til.
En þetta mannlega, sem þeir kaila mannúðin, er ekki annað,
en blóm á tré kristindómsins. Taktu það af og settu það í
vatn — þá visnar það fljótt! Högg þú tréð upp, blómið feil-
ur með því og mun aldrei framar sjást hér á jörðu!
Því ef einhver vill vita, hvað mannlegt er í raun og veru,