Jólablaðið - 24.12.1929, Síða 2

JÓLABLAÐIÐ
1929
Jólagjafir.
Nýkomið ittifeið árval af fallegnin iólagjfifam.
Halldðr Slgnrðsson.
AastarstnBti 14, Reffejavife.

m

J ó 1 a-
skóf atnaðnr.
Mikið úrval af fallegum og
vönduðum skófatna'ði fyrir
karlmenn, kvenfólk og börn.
Verð við allra hæfi.
Samkvæmis skór
í miklu og fallegu úrvali.
Góð og ódýr jólagjöf
eru fellegir inniskór.
Sltlii Sinirisii.

(gegnt Landsbanka íslands)
og Skólavörðustíg 23.
Jólagjafír:
Nýkomið fjölbreytt úrval. Komið
g samt í tíma meðan úr nógu er að
velja. Ekkifá allir það faliegasta.
Silfurvörurnar frá
Georg Jensen.
Hlutir, sem allir dást að, enda
einhver sú fegursta silfursmíði,
sem sjest.
Armbandsúr,
sem ganga rjett. Konur fá varla
kærkomnari jólagjöf.
Gullúr. — Silfurúr af
öllum gerðum.
Trúlofunarhringar:
Nóg úrval, verð eftir þyngd og
því við allra hæfi, grafíð í þá
samstundis.
Gull- og silfur- nýsmiði.
Pantanir komi sem fyrst, vinnu-
kraftur er takmarkaður til jóla.
J ó I agj af i r.
Úr mestu að velja í
verslun
Jóns Þórðarsonar.
Nóttin helga.
Eftir Guðm. Guðmundsson.
V E margir hugir mætast þessa nótt,
pLr. og mjúkir tónar frið á jörðu boða
og bak við næturhúmið þjett og liljótt,
vjer helgan eygjum jóla morgunroða!
H'vert handtak verður venju fremur hlýtt:
Þá vaknar barnið góða’ í hverjum manni.
Þá er sem Drottinn brosi undurblitt
við blómi hverju’ og Ijósi’ i hlýju ravni.
Og jafnvel köldum klefa sakamanns
í kirkju hlýja breytir jóla-friður,
er bros frá ástaraugum Frelsarans
skín ylríkt gegnum tár, er Guð hann biður.
Á vegginn auðan dregur Drottins hönd
af dýrðar-vonum fagurljósar myndir,
og hreiminn bliðan nemur auðmjúk önd:
,,Þjer eru fyrirgefnar þínar syndir!“
I lágum, köldum kofa aumingjans,
þar kertisslcar hjá náðarbrauði logar,
í nótt er gestur kóngur kærleikans,
i klæðafald hans hungrað barnið togar;
hann brosir milt til minsta smælingjans,
er mæðu’ og kvöl und söng og lestri gleymir
og sofnar út af blítt við brjóstið hans,
með bæn á vör, og jólabarnið dreymir.
í dauðamóðu þrungnum sjukrasal,
þar sálin milli ótta* og vonar bíður,
hvort morgun sól hún sjá á jörðu skal,
í sælum friði nóttin helga líður.
Við sjúkrahvilu hverja Drottinn setst
Og hjartanlega fölva strýkur vanga,
og veikir armar faðma góðan gest,
við geilsa vonar hverfur þrautin stranga.
Hve mýkjast hjörtun hörðu þessa nótt
og hverfur þótti’ af reigings-svipnum kalda,
sem dragi samúð hjartanlega’ og hljótt
úr hefðar-þjósti’ og svipkul margra alda!
Og sigri Ijóssins lofgerð flytur alt
í lægstu þögn og hæsta gleðirómi, —
um kærleik, kærleik, kærleik syngur alt,
hans komu boðar skærum sigurhljómi!
Mun þessi ómur einnig þangað ná
um auð og völd sem berjast tryltar þjóðir?
Jeg veit, ef æðri sýn mjer gæfi’ að sjá,
jeg sæi þar, hvar líða englar góðir
og færa særðum, sjúkum jólafrið,
og sortann heiftar jóla-ljósin flýja,
og hugir setja sátt og stundargrið,
er sindrar jólastjarna’ í rofum skýja.
— Jeg myndi sjá þar sjálfan Frelsarann
í sorgum yfir jarðar-drottnum gráta.
— Jeg sje hann, sje hann, sigurvegarann,
er síðast allir GuJð í verki játa!
Jeg sje hann, barnið, semja alheims frið,
og sálir bærast kærleiks eining traustri.
Jeg lofa Guð og krýp á knje og bið
á lcvöldi helgu: stjarnan skín í austri!