Jólablaðið - 24.12.1929, Side 7

1929
JÖLABLAÐIÐ
7

1^1
Saumavjelar.
Prjónavjelar.
Ritvjelar.
1 Magniis Benjamínsson & Cö.

í verslun
Augustu Svendsen
má lá nytsamar og ódýrar
jólagjafir, svo sem:
Kvenslifsi — Svuntuefni —
Kjólaefni
og alt sem að hannyrðum lýtur.
Alt smekklegar
og ódýrar vörur.
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
□ □
Styðjið innlendan iðnað, og □
I ;' ’ '■ ^ '
verslið við islenska kunnáttumenn.
Þjer þurfið ekki að ómaka yður ann-
að en í VERSLUNINA ÁFRAM,
Laugaveg 18, til þess að fá þau
H Ú S G Ö G N, sem þjer leitið að.
Fimm teg. af hinum þjóðfrægu
bólstruðu LEGUBEKKJUM er ávalt
fyrirliggjandi, auk annara ómissandi
húsgagna á hverju heimili. Simi: 919.
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
• • o
• • •
• • •
• ••
• • •
• • o
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • e
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • o
• • •
• • •
e • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• ••
• • •
Fiðrir
sjá uinum yðar og
uanðamönnum fyrir
blöðum og bókum,
til að lesa um jólin.
Þ j 0 T getið sjeð
þeim fyrir góðri birtu
til að lesa uið, með
þuí að gefa þeim góða rafmagnslampa.
Peningum þeim, er til þess
fara, er bestuarið ef þjer kaupið lampa,
þar sem mestu er úr að uelja. En
það er hjá:
■Júlíus Björnsson,
raftcEkiauersÍLin,
Ru5tur5trœti 1Z,
Reykjauík.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••»•••••••••••<
••••••••©••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••»
••••••••••••©•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••®'
• • •
• • ©
• • •
• • ®
• • e
e • •
• • o
• • ©
« • ©
e • •
• • •
• ® •
® • •
• • o
• • •
• • •
e • e
® ® •
• • •
• • ®
e» e •
• • •
• • e
© • ©
o • e
o e •
• • •
© • •
© • •
• • •
• • •
• ••
• • •
• • •
• ••
• • •
• • •
• • •
• • •
• ••
• ••
• • •
• • •
• ••
• ••
• • •
• ••
o • ®
e • ©
• • •
• • •
e • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
e • •
• • •
• • •
• • •
o • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• ••
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• • •
• ••
• ••
• ••
• • •
‘ • • •
• • •
• • •
Fallegustu Jólagjaíirnar
fáið þið í
Hárgreiðslustofu Reykjavíkur.
ms! J. A. Ilolibs.
Aðal-
stræti 10.
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiniiiiiiiiiint
Ódýr og góður
| fatnaður til jólanna. |
1 Verslun
I Ó. Á. THEJLL.
Laugaveg 78.
ÍÍÍllllllllllliliiiiiilllllllllllllllllllllliilllllllllllllllllllilllllllllllliliiiiiiil
Allar skó- og
gúmmí-viðgerðir
fljótt og vel af hendi leystar.
Baldur H. Björnsson.
12
Aðalstræti
12.

r
A vetrarfrökkum
Og
k arímannafötum
eru tvímælalaust best kaup í
Fatabúðínní!
Verðið er hvergi lægrá, og
sniðið er hvergi eins fallegt.
Verslið í Fatabúðínní!
&
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
n □
□
□
□
□
□
□
□
ÚR MANNLÍFINU.
1
□
□□□□□□□□□□□□£□□□□
Saga frá Noregi.

Það er síðla hausts í lítilli útkjálkasveit á Vest-
urlandi. Þokan grúfir grá og drungaleg yfir eyj-
um, skerjum og lágum lyngheiðum. Að áliðnum
degi ljettir upp þokunni, og þá skellur á ofsarok
og rigning. Lítill gufubátur, sem flytur póst þris-
var í viku frá næsta kaupstað, er nýfarinn frá
bryggjunni, áleiðis til kaupstaðarins. Tvær ungar
stúlkur, dökkklæddar með rauð bönd áhöttunum,
leggja leið sína upp brekkuna til bænahússins.
Þær þreyta á móti veðrinu. Hvor um sig er með
guitar, sveipaðan í svartan vaxdúk, og pakka af
»Herópi« undir hendinni. Þær eru ókunnugar og
spyrja til vegar.
»Hvaða stúlkur geta þetta verið?« spyr fóik,
sem sjer þessar ungu, beinvöxnu konur á leið
upp brekkuna.
»Þær eru úr Hjálpræðishernum og ætla að halda
sanikomu í bænahúsinu kl. 6«.
Vinnukonan okkar hafði skroppið eftir pósti til
kaupmannsins. Hún kom nú heim og skýrði frá
þessu á prestssetrinu. Jeg sendi hana upp í bæna-
húsið, til þess að bjóða aðkomustúlkunum mat og
gistingu hjá okkur.
Eftir hálftima kom vinnukonan til baka, hold-
vot, með þær frjettir, að stúlkurnar gætu ekki
komið, þær yrðu að hverfa aftur til deildarinnar
um kvöldið, því að þær ættu von á deildarstjór-
anum með næturlestinni.
Óveðrið magnaðist. í þessu aftakaveðri áttu
stúlkurnar að ganga i svarta rnyrkri 3'h klukku-
stund yfir eyðilegan skógarháls.
»Er það svona að vera háttsettur í Hernum?«
spurði jeg aðra þeirra seinna.
»Já, stundum,« svaraði hún brosandi.
Við hittumst sem sje nokkrum döguin seinna,
fyrirliðinn og jeg, á litla gufubátnum. Jeg hafði
setst inn í kvennaskála fyrsta farrýmis. Það var
litil og óþokkaleg vistarvera. Loftið var þungt,
innibyrgt og mettað af ljósreyk frá olíulampa,
sem reykti meira en hann lýsti. Niðri á öðru far-
rými gekk foringinn um og seldi »Herópið«. Þar
sátu margir háværir menn yfir. spilum og spýttu
um tönn.
Farmiðasalinn kom. »Þjer skuluð fara upp í
kvénnaskálann,* sagði hann. — »En jeg verð að
ferðast á öðru farrými«, svaraði foringinn. »Þjer
| Jólavörnr með rjettu verði. |
=H Spilakassar úr eik og mahogní. Spil frá 0.50. Spilapeningar frá 5.00. §H!
= Taflmenn og borð, afar ódýrt. Silfurplett-skeiðar og gaflar frá 1.80. =
= Silfurplett-skeiðar og gaflar des. frá 1.70. Silfurplett-teskeiðar, 6 í =
= kassa, frá 4,50. Silfurplett-teskeiðar stk. frá 0.48. Silfurplett-skálar, =
=j stórar, frá 15.00. Borðhnifar riðfriir frá 0.85. Skeiðar og gaflar alpakka, ==
= frá 0.75, perlumunstur. Teskeiðar alpakka frá 0.40. Vasaljós 1.50. =
= Manecure 0.90. Burstasett 3.50. Skrifsett. Saumakassar. Perlufestar. =
= Ávaxtasett úr gleri og postulíni. Kaffistell og annað leirtau ávalt með =
= lægsta verði. Stórkostlegt úrval af leikföngum og jólatrjesskrauti §==
== með allra lægsta verði sem þekkist. =
= Gerið svo vel og athugið verðið og þjer munuð komast að raun =
um, að bestu jólainnkaupin gerið þjer í verslun
■ Jóns B. Helgasonar,
E= Laugaveg 12. ==
51
lr=
]□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□DDQDODDQDDDDDanDDDnaDQOnDDDDnDDDnnDDDD
3Á □□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
i»S hUí
Faííegtísttí, bestu og ódýrtistit
JÓLASKÓNA
fáið þjer hjá okkur.
Stórt úrvaí nýkomíd.
HVANNBERGSBRÆÐUR
íaDODnuQaDnDaoDnDnaDDnDaaanDnnnQaaaDDoaDUDDaDnanDDnDDDQDQDDDDaunQDDDnanDQaDDaa
skuluð fá ókeypis far«, svaraði farmiðasalinn og
opnaði dyrnar. Fáum mínútum síðar sátum við
saman undir rjúkandi lamþanum. Við skröfuðum
og sungum, ljetum fara vel um okkur eftir föng-
um, drukkum kaffi og borðuðum vöflur, sem jeg
hafði í nestið.
Jeg sje liana greinilega fyrir mjer, — finlegt,
fölt andlit með mjallhvíta húð, greindarleg augu,
sem áttu til undur bliðlegt bros, en lika voru fljót
að fyllast blikandi tárum. Á enninu var þjáninga-
svipur og i sál hennar eitthvað, sein minti á
hörpustrengi. Hún grjet og hló eins og barn. Og
samt var hún reynd og þroskuð í trúnni.
Þarna sátum við tvær einar langt fram á nótt.
Stormarinn hvein, svo að hrikti í litlu snekkjunni,
og það iskraði í ryðguðum vinduásuni, þegar ver-
ið var að skipa út hundruðum sildartunna á ein-
hverri af smáhöfnunum, þar sem skipið stað-
næmdist. Á meðan sátum við þarna í hálfrökkr-
inu. Hún sagði mjer frá merkilegu atviki, sem
fyrir hana hafði komið á hinum tiltölulega fáu
starfsárum hennar í Hjálpræðishernum. Þessa sögu
langar mig að segja hjer. Konan sjáif — foring-
inn — er löngu »gengin inn til dýrðar Guðs«.
Hún hafði verið kapteinn við litla deild vestan-
fjalls og hafði lautenant sjer til aðstoðar. Einn
dag hafði hún heimsótt blindan mann á afskekt-
um sveitabæ, komið seint lieim um kvöldið, dauð-
þreytt og farið samstundis að hátta.
Um nóttina vaknar hún við það, að drepið er
þungt á dyr. Hún ætlar fyrst að fara ofan og
gá að, hver þar sje, en þá dettur henni í hug, að
þetta sje víst einhver, sem leiti gistingar í litla
gistihúsinu þar hjá. Hljótt er um stund. Þá er
barið á ný, all-harkalega, og hún heyrir, að ein-
hver kallar. Hún ris á fætur og opnar gluggann.
Þegar hún beygir sig út, sjer hún greinilega mann
í olíukápu með sjóliatt standa fyrir neðan glugg-
ann, með ljósker í hendi.
»Ó, kæra ungfrú, þjer megið ekki reiðast, að
jeg kem og vek yður svona um miðja nótt. Kon-
an min er fárveik, og auk þess uggir hún um
sálar-velferð sína. Okkur datt fyrst í hug að sækja
prestinn, en hann er ekki heima. — — Ó, verið
miskunnsamar við okkur og komið með mjer heim*.
Fáum mínútum siðar stóð hún niðri á uppfyll-
ingunni. Það var logn. Veðrið var drungalegt og
dimt af nóttu. Maðurinn gekk á undan með ljós-
kerið, hún á eftir. Þau þögðu bæði um stund.
Alt í einu nam maðurinn staðar. »Margrjet
veiktist í gær, alt í einu. Læknir var sóttur, og
hann sagði, að það væri lungnabólga beggja vegna
og lítil von um líf. Veikindin þjá hana samt ekki