Liljan - 01.06.1916, Blaðsíða 5

L I L J A N
47
busta. Síðan má þvo hörundið úr karbólvatni, lýsól-
vatni eða öðrum sóttvarnarmeðulum, en sárið sjálft má
þvo úr hreinu nýsoðnu vatni eða bórvatni. .Rýjan> sem
til þess er notuð verður að vera algerlega lirein (ný-
soðin) og sá sem þvær það verður að hafa þvegið
hendur sinar vel úr sápuvatni og karbólvatni eða því-
um líku. Með skeinur, rispur eða stungur má bera joð
á sárið og hörundið í luing, og þá þarf engan þvott
að viðhafa, þvi að hörundið þarf að vera þurt. Hafi
menn æther eða spíritus, er þó gott að þvo hörundið
fyrst með honum, áður en joðið er borið á með pensli,
sem er gerður á þann hátt, að litlum baðmullarlagð er
þéttvafið utanum enda á eldspítu. Ávalt skal forðasl að
snerta á sári með berum höndum. Byrjað er að binda
um með því að leggja yfir sárið samanbrotið tárhreint
sáralín, sem væta má í bórvatni. Utan yfir það er Iagð-
ur tandurhreinn baðmullarlagður, sem verður að vera
nokkuð stór, og siðan er bundið um með vaflíni eða
klútum (þríhyrnum). Út í það er eigi hægt að fara
nákvæmar myndalaust og skal þess eins getið, að
binda skal nokkuð þétt um og vefja þannig um við-
komandi likamspart, að bandið geti ekki losnað af
sjálfu sér. (Bregða t. d. upp um úlflið eða fram i
greip, þegar bundið er um hendi). Mjög gott og lient-
ugt er að kunna að binda um með klútum eða þrí-
hyrnum og það eiga allir Væringjar að kunna. Það
getur verið meiri vandi en margur hyggur og gaman
er fyrir þá, sem ekki hafa lært það, að reyna sjálfir
að binda svo með klút um hina ýmsu líkamshluta,
að eigi geti bandið runnið af.
Hvernig bundið er um, ef mikið blæðir úr sári, er
lalað um í næstu grein á undan.