Liljan - 01.08.1916, Síða 12

60
L I L J A N
Aldrei hefir nokkur drengur byrjað að reykja af
því honum þætti það gott, heldur venjulega annað
tveggja af því að hann óttaðist, að aðrir drengir mundu
erta hann á því, að hann þyrði ekki að reykja, eða
af hinu, að hann hugðist þá verða líkari fullornum
manni ef hann reykti — þótt aldrei séu drengir and-
hælislegri en einmilt þegar þeir eru að reykja.
Verið því ekki hræddir, en ráðið það sjálfir með
ykkur að reykja ekki þangað til þið eruð orðnir full-
tiða menn, og efnið þetta loforð. Með því sýnið þið
miklu betur, að þið eruð menn, en þótt þið hreykið
ykkur með hálfbrunna sigarettu uppí ykkur. Hinir
munu bera miklu meiri virðingu fyrir ykkur, er til
lengdar lætur, og sennilega munu þeir á laun oft og
tíðum fylgja dæmi ykkar. Og geri þeir það, hafið þið
þegar komið nokkru góðu til leiðar i heiminum, þótt
þið séuð ungir. »Mjór er mikills vísir«, og er þvi lík-
legt, að þið munið lialda áfram, og vinna stórvirki
er aldur færist yfir ykkur.
„Skouling jor boys“.
ií
Skátinn.
Eftir Richard Harding Davís.
Bifreið kom þjótandi inn í götuna, staðnæmdist fyrir
framan húsið og yfirbókarinn og María stigu út. Bau
töluðu svo hratt og yngri bróðirinn og Grace töluðu
líka svo hratt, að matþegarnir gátu ekki greint neitt,
þrátt fyrir það þó þeir hlustuðu.
Þeir greindu aðeins síðustu setningarnar.
»Hví komið þið ekki niður á bryggjuna með okk-
ur?« heyrðu þeir að eldri bróðirinn sagði.
j