Ljósvakinn - 01.11.1925, Síða 3

LJÓSVAIÍINN
83
inn starfar gegnum náttúruöflin og
hvernig hann ræður yfir mönnunum, er
sú spurning, sem vjer brjótum ekki
lengur heilann um, vegna þess, að trú-
in svarar henni, og vjer vitum af
reynslu að því er þannig varið. Reynsl-
an verður því ekki það, sem vjer
byggjum skilning vorn á, heldur stað-
festir reynslan skilning vorn. Efnis-
byggjan útskýrir ekki sannleikann; efn-
isheimurinn er aðeins efni, sem guð-
dómskrafturinn starfar og kemur í ljós
í. Vjer tilbiðjum ekki náttúruna eins og
Guð, en vjer rannsökum náttúruna af
því að vjer finnum Guðs kraft opinber-
ast í henni.
Sannindi Bibliunnar viðkomandi per-
sónulegleika Guðs eru einnig grund-
völlur allrar sannrar siðfræði. Maðurinn
var skapaður i Guðs mynd, fær til að
skilja andlega hluti og hugsa guðdóm-
legar hugsanir. Mennirnir elska hver
annan vegna þess, að kærleikurinn er
frá Guði og það er Guð sem viðheldur
honum og gjörir hann að því, sem
hann er. Vjer fáum siðferðislegan kraft
af þvi að vjer erum skapaðir með
frjálsræði til að velja og áforma og
skynsemi til að skilja grundvallarreglur
sannleikans og framfylgja þeim. Vjer
getum þroskað eðli vort með því, að
hafna þvi, sem rangt er og veita því
móttöku, sem rjett er. Sá, sem öðlast
hina sönnu þekkingu og hinn rjetta
skilning, mun sjá alt með öðrum aug-
um en hann gjörði áður. Dásemdarverk
Guðs og hin aðdáanlega niðurröðun i
náltúrunni opinberast fyrir honum á
alt annan hátt en áður. Með Gnði sem
hina persónulegu þungamiðju og al-
heiminn sem merki um kærleika hans
og almætti, munum vjer í rgnnsóknum
vorum verða varir við nýjar og nýjar
dásemdir. Þegar vjer gjörum trúna að
undirstöðuatriði, verðum vjer andlega
frjálsir; þvi að þegar vjer höfum valið
að trúa á Guð og almætti hans, munum
vjer verða þess varir, að vilji vor er
sameinaður sterkasta afli alheimsins.
Vjer finnum þá, að oss er ekki stjórnað
af blindum tilviljunum, heldur af eilífum
vísdómi — með Guðs eigin hendi. Sjer-
hverri siðferðislegri spurningu verður
svarað með sannindum Biblíunnar, og
vjer veitum Guðs orði viðtöku sem
leiðarvisi gegnum þennan heim og til
dýrðarinnar í hinnm komandi heimi.
H. W. C.
Guð er persóna.
Bihlían byrjar á því, að lala um Guð
sem skapara himins og jarðar, og hún
endar með því, að tala um Guð sem
þann, er leysir alla undan ánauð synd-
arinnar og afleiðingum hennar. Guö í
Opinberunarbókinni er sá sami Guð og
i fyrstu Mósebók, þvi að Ritningin segir:
»Drottinn Guð, anda spámannanna,
sendi engil sinn, til að sýna þjónum
sínum það sem verða á innan skamms«.
Op. 22, 6. Að Guð spámannanna er sá
Guð, sem talað er um í fyrstu Mósebók,
sjest greinilega af mörgum spádómum í
Gamla-testamentinu, eins og t. d. þess-
um: Jeg hefi gjört jörðina og mennina
og skepnurnar sem á jörðinni eru«,
Jer. 27, 5. »Droltinn eilífur Guð, er
skapað hefir endimörk jarðarinnar«.
Jes. 40, 28.
Þessi Guð er persónuleg vera og ekki
einungis frumall eins og margir halda
fram nú á vorum dögum. Jóhannes
segir: í upphafi var orðið [Logos], og