Ljósvakinn - 01.11.1925, Blaðsíða 4

84
LJÓSVAKINN
orðið var hjá Guði, og orðið var Guð«.
»Euginu hefir nokkurntíma sjeð Guð;
sonurinn eingetni, sem hallast að brjósti
föðursins, hann hefir veitt oss þekkingu
á honum«. Jóh. 1, 1. 18. »Pað sem
vjer höfum sjeð og heyrt, það boðum
vjer yður«. 1. Jóh. 1, 3.
Meðal heimspekinganna á dögum
postulanna, var til kenning viðvíkjandi
»Logos«, er birtist i náttúruöflunum eða
náttúrulögmálinu — einskonar opinber-
un til mannanna um undirstöðuatriði
náttúrulögmálsins. En hjer gefur Jó-
hannes oss hinn rjetta skilning á »Log-
os« eða Guðs orði í hinni persónulegu
opinberun gegnum Jesúm frá Nasaret.
Jesús kom til þess að opinbera mönn-
unum einn mikilvægan eiginleika Guðs,
— eiginleika sem speki mannanna
hafði dregið skýlu yfir, sem sje persón-
leika Guðs. Náttúran getur opinberað
mátt hans og að nokkru leyti kærleika
hans, en hún opinberar hann hvergi
sem persónu. Þess vegna kom Guðs
sonur sem »Logos« sem á grísku tákn-
ar opinberun hugsana Guðs með hljóði
eða orðum. Þetta sjest mjög greinilega
á því, sem stendur í Hebrabrjefinu 1,3.
þar er sagt, að Kristur sje »Ijómi dýrð-
ar hans og ímynd veru hans«, og í
Kólossabrjefinu 1, 15. stendur, að hann
sje »fmynd hins ósýnilega Guðs«.
þessi sannleikur um persónulegan
Guð, sem er opinberaður í syni hans,
er, ásamt sannleikanum um Krist i
mannlegu holdi, aðalefni og innihald
frelsunaráformsins. »Því að eigi er held-
ur annað nafn undir himninum, er
menn kunna að nefna, er oss sje ætlað
fyrir hólpnum að verða«. Postulas. 4,
12, Páll skrifar um þann »leyndardóm,
sem hefir verið hulinn frá þvi að alfijr
og kynslóðir urðu til; en nú hefir verið
opinberaður Guðs heilögu, er hann
vildi gjöra kunnugt, hvílíkur er dýrðar-
ríkidómur þessa leyndardóms meðal
heiðinna þjóða, sem er Kristur meðal
yðar, von dýrðarinnar«. Kól. 1, 26. 27.
Hjer höfum vjer þannig fyrir oss
lýsingu Biblíunnar á Guði. Hann er
ekki eingöngu frumafl allra hluta eins
og sumir segja, heldur er hann vera,
raunveruleg persóna, sem er kunngjörð
heiminum af persónunni Jesú Kristi, og
sem fyrir þennan sama Jesúm Krist býr
í huga og hjörtum þeirra, sem meðtaka
frelsarann sem persónulegan frelsara.
Petta er ekki neitt samsett og upphugs-
að fræðikerfi, það er lifandi veruleiki,
eins og Pjetur postuli segir; »Því að
ekki fylgdum vjer spaklega uppspunn-
um skröksögum, er vjer kunngjörðum
yður mátt og komu Drottins vors Jesú
Krists, heldur vorum vjer sjónarvottar
að hátign hans«. 2. Pjet. 1, 16. Við um-
myndunina á fjallinu, sem hann á hjer
við, sá Pjetur dýrð Guðs hjá föðurnum,
þessa sömu dýrð sem hann kom til að
opinbera mönnunum — þá dýrð, sem
tilheyrir persónulegum Guði og per-
sónulegum írelsara. Pað sem bjá hinum
heiðnu heimspekingum var eintóm dul-
speki, varð hjer að áþreifanlegum veru-
leika.
Pessir menn fengu að sjá dýrð Guðs
í fullkomnari skilningi en nokkrum
öðrum hefir verið veitt, þeir þurftu því
ekki að fylgja spaklega uppspunnum
skröksögum, þeir kunngjörðu það, sem
þeir höfðu sjeð með sínum eigin augum.
Hvergi í Biblíunni finnum vjer nokkr-
heimild fyrir þeirri algyðistrú, sem vjer
verðum varir við hjá sumum mönnum
nú á vorum timum; en hjá Pjetri, Jak-