Ljósvakinn - 01.11.1927, Qupperneq 8

56
LJÓSVAKINN
Hvernfg getum -viö vitnð nð viö
þurlum nö vóttleetm-it?
Vér erum syndarar og verðum það þangað
til við losnum við syndina. Og syndin er
lagabrot. (1. Jóh. 3, 4.). — En það skeður
ekki við það að Guð breyti nokkru af því
sem hann hefir sagt, það verður ekki beinlínis
vegna vorra eigin verka, heldur fyrir lifandi
traust á Kristi og hlýðni við boð hans. Að
Drottinn gaf son sinn fyrir syndarana, sannar
að hann er réttlátur og um leið kærleiksríkur,
og hann hefir ekki gefið oss boðorð sín til þess
að ríkja yfir oss eða þvinga oss, heldur til
þess að við værum fær um að þekkja rétt frá
röngu — sæjum að við værum syndug og þyrft-
um á Frelsara að halda — og færum til hans,
sem sagði: »pnginn kemur til Föðursins, nema
fyrir mig«. (Jóh. 14, 6.).
Ef við segjum það satt að við trúum á Jesúm,
þá eigum við að trúa og breyla eflir því sem
hann kendi. (Sjá Jóh. 15, 10. 14,).
Grotum víö vitaö hvers Gruös
lirofst af oltliur
Jesús innsiglaði kenningu sina með blóði sínu.
Hann hefir arfieitt oss að henni. Postulinn býður
oss að berjast fyrir þessari trú, því hún muni
frelsa oss: »Hinn réttláti mun lifa fyrir trú«.
(Róm. 1, 17). Sem gjafari hins nýja sáttmála
ráðstafaði Jesús honum áður en hann dó. Eng-
inn getur bætt við testamenti eftir að maður-
inn er látinn. Bræður mínir, ég tek dæmi af
mannlegri venju: »enginn ónýtir eða bætir við
þá ráðstöfun manns, setn staðfest er (arfleiðslu-
skrá) enda þótt hún sé að eins af manni gerð«.
(Gal. 3, 15.). Ælti maður að bera minni virð-
ingu fyrir því er Sonur Guðs hefir gert, heldur
en fyrir gerðum manna?
Við sjáum af þessu alt viðvikjandi hinni sönnu
trú verður að finnast í því orði, er Kristur hefir
gefið okkur. Pað sem seinna er bætt við lilheyrir
ekki Jesú trú.
Jesú trú lielg^ar.
Sá sem tekur á móti þeirri trú, sem Jesús
kendi, gelur tileinkað sér eftirfarandi orð þost-
ulans: »Pess vegna eruð þér ekki framar gestir
og aðkomandi, heldur eruð þér samþegnar hinna
heilögu og heimamenn Guðs, bygging, sem hefir
að grundvelli þostulana og sþámennina og Krist
Jesúm sjálfan að hyrningarsteini. En hver sú
bygging, sem er samlengd hnnum, vex, svo þar
verður úr musteri heilagt fyrir samfélagið við
Drottinn«. (Ef. 2, 19. 20.).
Hyrninffarsteinnfnn og Undir-
staðan.
Kristur er sá miódeþill, sem hin helgu rit
snúast um. Pað var andi Krists, sem leiddi og
stjórnaði hinum helgu rilhöfundum. Om leið og
postulinn hvetur oss að skunda áfram að tak-
marki trúar vorrar, frelsi sálarinnar, segir hann:
»Pessari frelsun grensluðust spámennirnir eftir
og rannsökuðu vandlega, þeir er spáöu um náð
þá, er yður mundi hlotnast. Peir rannsökuðu
til hvers eða hviliks tíma andi Krists, sem í
þeim bjó, benti, þá er hann vitnaöi fyrirfram
um píslir Krists og dýrðina þar á eftir«. (1. Pet.
1, 10. 11). Pað er andi Krists, sem talar fyrir
munn spámannanua, (2. Pet. 1, 21.) eins og fyiir
munn guðspjallamannanna og postulanna. Hvort
heldur við lesum í gamla eða nýjatestamentinu
þá er það Kristur, sem talar til vor. Höfund-
arnir eru að eins verkfæri í hendi Drottins.
Ef við lesum ritninguna með þelta í huga,
fáum við að reyna það sem Kristur sagði:
»Orðið, sem ég tala til yðar er andi og líf«.
(Jóh. 6, 63.). Sama lesum við í (5. Mós. 31, 46.
47.): »Hugfestið nú öll þau orð, sem ég hefi í
dag flutt yður, og leggið svo fyrir yðar börn,
að þau einnig geymi þau og breyti eftir öllum
greinum þessa lögmáls, því að þessar greinar
eigið þér ekki að álíta fánýtar, heldur er yðar
lif undir þeim komið, og þær sömu lögmáls-
greinar munu lengja lífdaga yðar í því landi,
sem þér nú farið yfir til að eignast«. Orð þessi
koma vel heim við það, sem stendur á öðrum
stað: »maðurinn lifir ekki á einu saman brauði,
heldur á sérhverju orði, sem framgengur af
munni Guðs«. (5. Mós. 8,3.). Kristur notaöi þennan
ritningarstað, þegar hann svaraði Freistaranum
í eyðimörkinni. »Og eins og Kristur notaöi ritn-
inguna, svo eigum vér einnig að nota hana.
(Matt. 4, 3—11.).
Pað er áríðandi að byggja á öllum grund-
vellinum, því þá stendur byggingin örugg. Peir,
sem hafna allri byggingunni hafa alls enga und-
irstöðu að byggja á. Hús þeirra bíður bruns.
Gyðingar trúa gamla teslamentinu en hafna
hinu nýja. Hús þeirra stendur að eins á hálfri
undirstöðunni og hornsteinin (Krist) vantar.
Mestur hluti kristninnar nú á dögum er vel á
veg komin að rífa niður hálfann grundvöllinn
(gamla teslamentið) og margir innan hinnar
svokölluðu kristni hafna hornsteininum. P.ið er
augljóst að þessar byggingar eru ekki á traust-
um grundvelli bygðar. Einungis er þcim óhætt,
sem byggja á öllum grundvellinum, grundvelli
postulanna og spámannanna. (Sjá Matt. 7,24—27.).